Conjugaison:espagnol/deducir

Conjugaison en espagnol
deducir
Verbe du 3e groupe, conjugué comme {{es-conj-3}}

deducir, verbe espagnol du 3^e groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	deducir	[de.ðuˈ–iɾ]	haber	deducido	[aˌβeɾ de.ðuˈ–i.ðo]
Gérondif	deduciendo	[de.ðuˈ–jen̪.do]	habiendo	deducido	[aˌβjen.do de.ðuˈ–i.ðo]
Participe passé	deducido	[de.ðuˈ–i.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   deduzco [deˈðu.–o] (tú/vos)  ou (vos)   deduces  deducís [deˈðu.–es] [de.ðuˈ–is] (él/ella/Ud.)   deduce [deˈðu.–e] (nosostros-as)   deducimos [de.ðuˈ–i.mos] (vosostros-as/os)   deducís [de.ðuˈ–is] (ellos-as/Uds.)   deducen [deˈðu.–en]	Passé composé (yo)   he deducido [e de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)   has deducido [as de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   ha deducido [a de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   hemos deducido [ˈe.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   habéis deducido [a.ˈβejs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   han deducido [an de.ðuˈ–i.ðo]
Imparfait (yo)   deducía [de.ðuˈ–i.a] (tú/vos)   deducías [de.ðuˈ–i.as] (él/ella/Ud.)   deducía [de.ðuˈ–i.a] (nosostros-as)   deducíamos [de.ðuˈ–i.a.mos] (vosostros-as/os)   deducíais [de.ðuˈ–i.ais] (ellos-as/Uds.)   deducían [de.ðuˈ–i.an]	Plus-que-parfait (yo)   había deducido [a.ˈβi.a de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)   habías deducido [a.ˈβi.as de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   había deducido [a.ˈβi.a de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   habíamos deducido [a.ˈβi.a.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   habíais deducido [a.ˈβi.ajs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían deducido [a.ˈβi.an de.ðuˈ–i.ðo]
Passé simple (yo)   deducí [de.ðuˈ–i] (tú/vos)   deduciste [de.ðuˈ–is.te] (él/ella/Ud.)   dedució [de.ðuˈ–jo] (nosostros-as)   deducimos [de.ðuˈ–i.mos] (vosostros-as/os)   deducisteis [de.ðuˈ–is.teis] (ellos-as/Uds.)   deducieron [de.ðuˈ–je.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube deducido [ˈu.βe de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)   hubiste deducido [u.ˈβi.ste de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo deducido [ˈu.βo de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   hubimos deducido [u.ˈβi.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis deducido [u.ˈβi.stejs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron deducido [u.ˈβje.ɾon de.ðuˈ–i.ðo]
Futur simple (yo)   deduciré [de.ðu.–iˈɾe] (tú/vos)   deducirás [de.ðu.–iˈɾas] (él/ella/Ud.)   deducirá [de.ðu.–iˈɾa] (nosostros-as)   deduciremos [de.ðu.–iˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   deduciréis [de.ðu.–iˈɾeis] (ellos-as/Uds.)   deducirán [de.ðu.–iˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré deducido [a.ˈβɾe de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)   habrás deducido [a.ˈβɾas de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá deducido [a.ˈβɾa de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   habremos deducido [a.ˈβɾe.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   habréis deducido [a.ˈβɾejs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán deducido [a.ˈβɾan de.ðuˈ–i.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   deduciría [de.ðu.–i.ˈɾi.a] (tú/vos)   deducirías [de.ðu.–i.ˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   deduciría [de.ðu.–i.ˈɾi.a] (nosostros-as)   deduciríamos [de.ðu.–i.ˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   deduciríais [de.ðu.–i.ˈɾi.ais] (ellos-as/Uds.)   deducirían [de.ðu.–i.ˈɾi.an]

Passé (yo)   habría deducido [a.ˈβɾi.a de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)   habrías deducido [a.ˈβɾi.as de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   habría deducido [a.ˈβɾi.a de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   habríamos deducido [a.ˈβɾi.a.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   habríais deducido [a.ˈβɾi.ajs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían deducido [a.ˈβɾi.an de.ðuˈ–i.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   deduzca [de.ˈðu.–a] (tú/vos)  ou (vos)   deduzcas  deduzcás [de.ˈðu.–as] [de.ðuˈ–as] (él/ella/Ud.)   deduzca [de.ˈðu.–a] (nosostros-as)   deduzcamos [de.ðuˈ–a.mos] (vosostros-as/os)   deduzcáis [de.ðuˈ–ais] (ellos-as/Uds.)   deduzcan [de.ˈðu.–an]	Passé composé (yo)   haya deducido [ˈa.ja de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas deducido  hayás deducido [ˈa.jas de.ðuˈ–i.ðo] [a.ˈjas de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   haya deducido [ˈa.ja de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   hayamos deducido [a.ˈja.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis deducido [a.ˈjajs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan deducido [ˈa.jan de.ðuˈ–i.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   deduciera [de.ðuˈ–je.ɾa] (tú/vos)   deducieras [de.ðuˈ–je.ɾas] (él/ella/Ud.)   deduciera [de.ðuˈ–je.ɾa] (nosostros-as)   deduciéramos [de.ðuˈ–je.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   deducierais [de.ðuˈ–je.ɾais] (ellos-as/Uds.)   deducieran [de.ðuˈ–je.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera deducido [u.ˈβje.ɾa de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)   hubieras deducido [u.ˈβje.ɾas de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera deducido [u.ˈβje.ɾa de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos deducido [u.ˈβje.ɾa.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais deducido [u.ˈβje.ɾajs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran deducido [u.ˈβje.ɾan de.ðuˈ–i.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   deduciese [de.ðuˈ–je.se] (tú/vos)   deducieses [de.ðuˈ–je.ses] (él/ella/Ud.)   deduciese [de.ðuˈ–je.se] (nosostros-as)   deduciésemos [de.ðuˈ–je.se.mos] (vosostros-as/os)   deducieseis [de.ðuˈ–je.seis] (ellos-as/Uds.)   deduciesen [de.ðuˈ–je.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese deducido [u.ˈβje.se de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)   hubieses deducido [u.ˈβje.ses de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese deducido [u.ˈβje.se de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos deducido [u.ˈβje.se.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis deducido [u.ˈβje.sejs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen deducido [u.ˈβje.sen de.ðuˈ–i.ðo]
Futur (yo)   deduciere [de.ðuˈ–je.ɾe] (tú/vos)   deducieres [de.ðuˈ–je.ɾes] (él/ella/Ud.)   deduciere [de.ðuˈ–je.ɾe] (nosostros-as)   deduciéremos [de.ðuˈ–je.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   deduciereis [de.ðuˈ–je.ɾeis] (ellos-as/Uds.)   deducieren [de.ðuˈ–je.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere deducido [u.ˈβje.ɾe de.ðuˈ–i.ðo] (tú/vos)   hubieres deducido [u.ˈβje.ɾes de.ðuˈ–i.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere deducido [u.ˈβje.ɾe de.ðuˈ–i.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos deducido [u.ˈβje.ɾe.mos de.ðuˈ–i.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis deducido [u.ˈβje.ɾejs de.ðuˈ–i.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren deducido [u.ˈβje.ɾen de.ðuˈ–i.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   deduce  deducí [deˈðu.–e] [de.ðuˈ–i] (usted)   deduzca [deˈðu.–a] (nosostros-as)   deduzcamos [de.ðuˈ–a.mos] (vosostros-as)   deducid [de.ðuˈ–ið] (ustedes)   deduzcan [deˈðu.–an]