Conjugaison:espagnol/decolar

Conjugaison en espagnol
decolar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

decolar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	decolar	[de.koˈlaɾ]	haber	decolado	[aˌβeɾ de.koˈla.ðo]
Gérondif	decolando	[de.koˈlan̪.do]	habiendo	decolado	[aˌβjen.do de.koˈla.ðo]
Participe passé	decolado	[de.koˈla.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   decolo [deˈko.lo] (tú/vos)  ou (vos)   decolas  decolás [deˈko.las] [de.koˈlas] (él/ella/Ud.)   decola [deˈko.la] (nosostros-as)   decolamos [de.koˈla.mos] (vosostros-as/os)   decoláis [de.koˈlai̯s] (ellos-as/Uds.)   decolan [deˈko.lan]	Passé composé (yo)   he decolado [e de.koˈla.ðo] (tú/vos)   has decolado [as de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   ha decolado [a de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   hemos decolado [ˈe.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   habéis decolado [a.ˈβejs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   han decolado [an de.koˈla.ðo]
Imparfait (yo)   decolaba [de.koˈla.βa] (tú/vos)   decolabas [de.koˈla.βas] (él/ella/Ud.)   decolaba [de.koˈla.βa] (nosostros-as)   decolábamos [de.koˈla.βa.mos] (vosostros-as/os)   decolabais [de.koˈla.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   decolaban [de.koˈla.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había decolado [a.ˈβi.a de.koˈla.ðo] (tú/vos)   habías decolado [a.ˈβi.as de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   había decolado [a.ˈβi.a de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   habíamos decolado [a.ˈβi.a.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   habíais decolado [a.ˈβi.ajs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían decolado [a.ˈβi.an de.koˈla.ðo]
Passé simple (yo)   decolé [de.koˈle] (tú/vos)   decolaste [de.koˈlas.te] (él/ella/Ud.)   decoló [de.koˈlo] (nosostros-as)   decolamos [de.koˈla.mos] (vosostros-as/os)   decolasteis [de.koˈlas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   decolaron [de.koˈla.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube decolado [ˈu.βe de.koˈla.ðo] (tú/vos)   hubiste decolado [u.ˈβi.ste de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo decolado [ˈu.βo de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   hubimos decolado [u.ˈβi.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis decolado [u.ˈβi.stejs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron decolado [u.ˈβje.ɾon de.koˈla.ðo]
Futur simple (yo)   decolaré [de.ko.laˈɾe] (tú/vos)   decolarás [de.ko.laˈɾas] (él/ella/Ud.)   decolará [de.ko.laˈɾa] (nosostros-as)   decolaremos [de.ko.laˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   decolaréis [de.ko.laˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   decolarán [de.ko.laˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré decolado [a.ˈβɾe de.koˈla.ðo] (tú/vos)   habrás decolado [a.ˈβɾas de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá decolado [a.ˈβɾa de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   habremos decolado [a.ˈβɾe.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   habréis decolado [a.ˈβɾejs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán decolado [a.ˈβɾan de.koˈla.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   decolaría [de.ko.laˈɾi.a] (tú/vos)   decolarías [de.ko.laˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   decolaría [de.ko.laˈɾi.a] (nosostros-as)   decolaríamos [de.ko.laˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   decolaríais [de.ko.laˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   decolarían [de.ko.laˈɾi.an]

Passé (yo)   habría decolado [a.ˈβɾi.a de.koˈla.ðo] (tú/vos)   habrías decolado [a.ˈβɾi.as de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   habría decolado [a.ˈβɾi.a de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   habríamos decolado [a.ˈβɾi.a.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   habríais decolado [a.ˈβɾi.ajs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían decolado [a.ˈβɾi.an de.koˈla.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   decole [de.ˈko.le] (tú/vos)  ou (vos)   decoles  decolés [de.ˈko.les] [de.koˈles] (él/ella/Ud.)   decole [de.ˈko.le] (nosostros-as)   decolemos [de.koˈle.mos] (vosostros-as/os)   decoléis [de.koˈlei̯s] (ellos-as/Uds.)   decolen [de.ˈko.len]	Passé composé (yo)   haya decolado [ˈa.ja de.koˈla.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas decolado  hayás decolado [ˈa.jas de.koˈla.ðo] [a.ˈjas de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   haya decolado [ˈa.ja de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   hayamos decolado [a.ˈja.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis decolado [a.ˈjajs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan decolado [ˈa.jan de.koˈla.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   decolara [de.koˈla.ɾa] (tú/vos)   decolaras [de.koˈla.ɾas] (él/ella/Ud.)   decolara [de.koˈla.ɾa] (nosostros-as)   decoláramos [de.koˈla.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   decolarais [de.koˈla.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   decolaran [de.koˈla.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera decolado [u.ˈβje.ɾa de.koˈla.ðo] (tú/vos)   hubieras decolado [u.ˈβje.ɾas de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera decolado [u.ˈβje.ɾa de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos decolado [u.ˈβje.ɾa.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais decolado [u.ˈβje.ɾajs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran decolado [u.ˈβje.ɾan de.koˈla.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   decolase [de.koˈla.se] (tú/vos)   decolases [de.koˈla.ses] (él/ella/Ud.)   decolase [de.koˈla.se] (nosostros-as)   decolásemos [de.koˈla.se.mos] (vosostros-as/os)   decolaseis [de.koˈla.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   decolasen [de.koˈla.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese decolado [u.ˈβje.se de.koˈla.ðo] (tú/vos)   hubieses decolado [u.ˈβje.ses de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese decolado [u.ˈβje.se de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos decolado [u.ˈβje.se.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis decolado [u.ˈβje.sejs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen decolado [u.ˈβje.sen de.koˈla.ðo]
Futur (yo)   decolare [de.koˈla.ɾe] (tú/vos)   decolares [de.koˈla.ɾes] (él/ella/Ud.)   decolare [de.koˈla.ɾe] (nosostros-as)   decoláremos [de.koˈla.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   decolareis [de.koˈla.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   decolaren [de.koˈla.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere decolado [u.ˈβje.ɾe de.koˈla.ðo] (tú/vos)   hubieres decolado [u.ˈβje.ɾes de.koˈla.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere decolado [u.ˈβje.ɾe de.koˈla.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos decolado [u.ˈβje.ɾe.mos de.koˈla.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis decolado [u.ˈβje.ɾejs de.koˈla.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren decolado [u.ˈβje.ɾen de.koˈla.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   decola  decolá [deˈko.la] [de.koˈla] (usted)   decole [deˈko.le] (nosostros-as)   decolemos [de.koˈle.mos] (vosostros-as)   decolad [de.koˈlað] (ustedes)   decolen [deˈko.len]