Conjugaison:espagnol/conllevar

Conjugaison en espagnol
conllevar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

conllevar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	conllevar	[ʎeˈβaɾ]	haber	conllevado	[aˌβeɾ ʎeˈβa.ðo]
Gérondif	conllevando	[ʎeˈβan̪.do]	habiendo	conllevado	[aˌβjen.do ʎeˈβa.ðo]
Participe passé	conllevado	[ʎeˈβa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   conllevo [ˈʎe.βo] (tú/vos)  ou (vos)   conllevas  conllevás [ˈʎe.βas] [ʎeˈβas] (él/ella/Ud.)   conlleva [ˈʎe.βa] (nosostros-as)   conllevamos [ʎeˈβa.mos] (vosostros-as/os)   conlleváis [ʎeˈβai̯s] (ellos-as/Uds.)   conllevan [ˈʎe.βan]	Passé composé (yo)   he conllevado [e ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)   has conllevado [as ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha conllevado [a ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   hemos conllevado [ˈe.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis conllevado [a.ˈβejs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han conllevado [an ʎeˈβa.ðo]
Imparfait (yo)   conllevaba [ʎeˈβa.βa] (tú/vos)   conllevabas [ʎeˈβa.βas] (él/ella/Ud.)   conllevaba [ʎeˈβa.βa] (nosostros-as)   conllevábamos [ʎeˈβa.βa.mos] (vosostros-as/os)   conllevabais [ʎeˈβa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   conllevaban [ʎeˈβa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había conllevado [a.ˈβi.a ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)   habías conllevado [a.ˈβi.as ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   había conllevado [a.ˈβi.a ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   habíamos conllevado [a.ˈβi.a.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais conllevado [a.ˈβi.ajs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían conllevado [a.ˈβi.an ʎeˈβa.ðo]
Passé simple (yo)   conllevé [ʎeˈβe] (tú/vos)   conllevaste [ʎeˈβas.te] (él/ella/Ud.)   conllevó [ʎeˈβo] (nosostros-as)   conllevamos [ʎeˈβa.mos] (vosostros-as/os)   conllevasteis [ʎeˈβas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   conllevaron [ʎeˈβa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube conllevado [ˈu.βe ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)   hubiste conllevado [u.ˈβi.ste ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo conllevado [ˈu.βo ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubimos conllevado [u.ˈβi.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis conllevado [u.ˈβi.stejs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron conllevado [u.ˈβje.ɾon ʎeˈβa.ðo]
Futur simple (yo)   conllevaré [ʎe.βaˈɾe] (tú/vos)   conllevarás [ʎe.βaˈɾas] (él/ella/Ud.)   conllevará [ʎe.βaˈɾa] (nosostros-as)   conllevaremos [ʎe.βaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   conllevaréis [ʎe.βaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   conllevarán [ʎe.βaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré conllevado [a.ˈβɾe ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)   habrás conllevado [a.ˈβɾas ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá conllevado [a.ˈβɾa ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   habremos conllevado [a.ˈβɾe.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis conllevado [a.ˈβɾejs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán conllevado [a.ˈβɾan ʎeˈβa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   conllevaría [ʎe.βaˈɾi.a] (tú/vos)   conllevarías [ʎe.βaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   conllevaría [ʎe.βaˈɾi.a] (nosostros-as)   conllevaríamos [ʎe.βaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   conllevaríais [ʎe.βaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   conllevarían [ʎe.βaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría conllevado [a.ˈβɾi.a ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)   habrías conllevado [a.ˈβɾi.as ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría conllevado [a.ˈβɾi.a ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   habríamos conllevado [a.ˈβɾi.a.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais conllevado [a.ˈβɾi.ajs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían conllevado [a.ˈβɾi.an ʎeˈβa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   conlleve [ˈʎe.βe] (tú/vos)  ou (vos)   conlleves  conllevés [ˈʎe.βes] [ʎeˈβes] (él/ella/Ud.)   conlleve [ˈʎe.βe] (nosostros-as)   conllevemos [ʎeˈβe.mos] (vosostros-as/os)   conllevéis [ʎeˈβei̯s] (ellos-as/Uds.)   conlleven [ˈʎe.βen]	Passé composé (yo)   haya conllevado [ˈa.ja ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas conllevado  hayás conllevado [ˈa.jas ʎeˈβa.ðo] [a.ˈjas ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya conllevado [ˈa.ja ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   hayamos conllevado [a.ˈja.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis conllevado [a.ˈjajs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan conllevado [ˈa.jan ʎeˈβa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   conllevara [ʎeˈβa.ɾa] (tú/vos)   conllevaras [ʎeˈβa.ɾas] (él/ella/Ud.)   conllevara [ʎeˈβa.ɾa] (nosostros-as)   conlleváramos [ʎeˈβa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   conllevarais [ʎeˈβa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   conllevaran [ʎeˈβa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera conllevado [u.ˈβje.ɾa ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieras conllevado [u.ˈβje.ɾas ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera conllevado [u.ˈβje.ɾa ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos conllevado [u.ˈβje.ɾa.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais conllevado [u.ˈβje.ɾajs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran conllevado [u.ˈβje.ɾan ʎeˈβa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   conllevase [ʎeˈβa.se] (tú/vos)   conllevases [ʎeˈβa.ses] (él/ella/Ud.)   conllevase [ʎeˈβa.se] (nosostros-as)   conllevásemos [ʎeˈβa.se.mos] (vosostros-as/os)   conllevaseis [ʎeˈβa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   conllevasen [ʎeˈβa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese conllevado [u.ˈβje.se ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieses conllevado [u.ˈβje.ses ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese conllevado [u.ˈβje.se ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos conllevado [u.ˈβje.se.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis conllevado [u.ˈβje.sejs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen conllevado [u.ˈβje.sen ʎeˈβa.ðo]
Futur (yo)   conllevare [ʎeˈβa.ɾe] (tú/vos)   conllevares [ʎeˈβa.ɾes] (él/ella/Ud.)   conllevare [ʎeˈβa.ɾe] (nosostros-as)   conlleváremos [ʎeˈβa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   conllevareis [ʎeˈβa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   conllevaren [ʎeˈβa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere conllevado [u.ˈβje.ɾe ʎeˈβa.ðo] (tú/vos)   hubieres conllevado [u.ˈβje.ɾes ʎeˈβa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere conllevado [u.ˈβje.ɾe ʎeˈβa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos conllevado [u.ˈβje.ɾe.mos ʎeˈβa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis conllevado [u.ˈβje.ɾejs ʎeˈβa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren conllevado [u.ˈβje.ɾen ʎeˈβa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   conlleva  conllevá [ˈʎe.βa] [ʎeˈβa] (usted)   conlleve [ˈʎe.βe] (nosostros-as)   conllevemos [ʎeˈβe.mos] (vosostros-as)   conllevad [ʎeˈβað] (ustedes)   conlleven [ˈʎe.βen]