Conjugaison:espagnol/atinar

Conjugaison en espagnol
atinar
Verbe du 1^er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

atinar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	atinar	[a.tiˈnaɾ]	haber	atinado	[aˌβeɾ a.tiˈna.ðo]
Gérondif	atinando	[a.tiˈnan̪.do]	habiendo	atinado	[aˌβjen.do a.tiˈna.ðo]
Participe passé	atinado	[a.tiˈna.ðo]

Indicatif

Présent
(yo)	atino	[aˈti.no]
(tú/vos) ou (vos)	atinas atinás	[aˈti.nas] [a.tiˈnas]
(él/ella/Ud.)	atina	[aˈti.na]
(nosostros-as)	atinamos	[a.tiˈna.mos]
(vosostros-as/os)	atináis	[a.tiˈnai̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinan	[aˈti.nan]

Passé composé
(yo)	he atinado	[e a.tiˈna.ðo]
(tú/vos)	has atinado	[as a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	ha atinado	[a a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	hemos atinado	[ˈe.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	habéis atinado	[a.ˈβejs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	han atinado	[an a.tiˈna.ðo]

Imparfait
(yo)	atinaba	[a.tiˈna.βa]
(tú/vos)	atinabas	[a.tiˈna.βas]
(él/ella/Ud.)	atinaba	[a.tiˈna.βa]
(nosostros-as)	atinábamos	[a.tiˈna.βa.mos]
(vosostros-as/os)	atinabais	[a.tiˈna.βai̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinaban	[a.tiˈna.βan]

Plus-que-parfait
(yo)	había atinado	[a.ˈβi.a a.tiˈna.ðo]
(tú/vos)	habías atinado	[a.ˈβi.as a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	había atinado	[a.ˈβi.a a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	habíamos atinado	[a.ˈβi.a.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	habíais atinado	[a.ˈβi.ajs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	habían atinado	[a.ˈβi.an a.tiˈna.ðo]

Passé simple
(yo)	atiné	[a.tiˈne]
(tú/vos)	atinaste	[a.tiˈnas.te]
(él/ella/Ud.)	atinó	[a.tiˈno]
(nosostros-as)	atinamos	[a.tiˈna.mos]
(vosostros-as/os)	atinasteis	[a.tiˈnas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinaron	[a.tiˈna.ɾon]

Passé antérieur
(yo)	hube atinado	[ˈu.βe a.tiˈna.ðo]
(tú/vos)	hubiste atinado	[u.ˈβi.ste a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	hubo atinado	[ˈu.βo a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	hubimos atinado	[u.ˈβi.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	hubisteis atinado	[u.ˈβi.stejs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hubieron atinado	[u.ˈβje.ɾon a.tiˈna.ðo]

Futur simple
(yo)	atinaré	[a.ti.naˈɾe]
(tú/vos)	atinarás	[a.ti.naˈɾas]
(él/ella/Ud.)	atinará	[a.ti.naˈɾa]
(nosostros-as)	atinaremos	[a.ti.naˈɾe.mos]
(vosostros-as/os)	atinaréis	[a.ti.naˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinarán	[a.ti.naˈɾan]

Futur antérieur
(yo)	habré atinado	[a.ˈβɾe a.tiˈna.ðo]
(tú/vos)	habrás atinado	[a.ˈβɾas a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	habrá atinado	[a.ˈβɾa a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	habremos atinado	[a.ˈβɾe.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	habréis atinado	[a.ˈβɾejs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	habrán atinado	[a.ˈβɾan a.tiˈna.ðo]

Conditionnel

Présent
(yo)	atinaría	[a.ti.naˈɾi.a]
(tú/vos)	atinarías	[a.ti.naˈɾi.as]
(él/ella/Ud.)	atinaría	[a.ti.naˈɾi.a]
(nosostros-as)	atinaríamos	[a.ti.naˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os)	atinaríais	[a.ti.naˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinarían	[a.ti.naˈɾi.an]

Passé
(yo)	habría atinado	[a.ˈβɾi.a a.tiˈna.ðo]
(tú/vos)	habrías atinado	[a.ˈβɾi.as a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	habría atinado	[a.ˈβɾi.a a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	habríamos atinado	[a.ˈβɾi.a.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	habríais atinado	[a.ˈβɾi.ajs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	habrían atinado	[a.ˈβɾi.an a.tiˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)	atine	[a.ˈti.ne]
(tú/vos) ou (vos)	atines atinés	[a.ˈti.nes] [a.tiˈnes]
(él/ella/Ud.)	atine	[a.ˈti.ne]
(nosostros-as)	atinemos	[a.tiˈne.mos]
(vosostros-as/os)	atinéis	[a.tiˈnei̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinen	[a.ˈti.nen]

Passé composé
(yo)	haya atinado	[ˈa.ja a.tiˈna.ðo]
(tú/vos) ou (vos)	hayas atinado hayás atinado	[ˈa.jas a.tiˈna.ðo] [a.ˈjas a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	haya atinado	[ˈa.ja a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	hayamos atinado	[a.ˈja.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	hayáis atinado	[a.ˈjajs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hayan atinado	[ˈa.jan a.tiˈna.ðo]

Imparfait (en -ra)
(yo)	atinara	[a.tiˈna.ɾa]
(tú/vos)	atinaras	[a.tiˈna.ɾas]
(él/ella/Ud.)	atinara	[a.tiˈna.ɾa]
(nosostros-as)	atináramos	[a.tiˈna.ɾa.mos]
(vosostros-as/os)	atinarais	[a.tiˈna.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinaran	[a.tiˈna.ɾan]

Plus-que-parfait (en -era)
(yo)	hubiera atinado	[u.ˈβje.ɾa a.tiˈna.ðo]
(tú/vos)	hubieras atinado	[u.ˈβje.ɾas a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	hubiera atinado	[u.ˈβje.ɾa a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	hubiéramos atinado	[u.ˈβje.ɾa.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	hubierais atinado	[u.ˈβje.ɾajs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hubieran atinado	[u.ˈβje.ɾan a.tiˈna.ðo]

Imparfait (en -se)
(yo)	atinase	[a.tiˈna.se]
(tú/vos)	atinases	[a.tiˈna.ses]
(él/ella/Ud.)	atinase	[a.tiˈna.se]
(nosostros-as)	atinásemos	[a.tiˈna.se.mos]
(vosostros-as/os)	atinaseis	[a.tiˈna.sei̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinasen	[a.tiˈna.sen]

Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)	hubiese atinado	[u.ˈβje.se a.tiˈna.ðo]
(tú/vos)	hubieses atinado	[u.ˈβje.ses a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	hubiese atinado	[u.ˈβje.se a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	hubiésemos atinado	[u.ˈβje.se.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	hubieseis atinado	[u.ˈβje.sejs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hubiesen atinado	[u.ˈβje.sen a.tiˈna.ðo]

Futur
(yo)	atinare	[a.tiˈna.ɾe]
(tú/vos)	atinares	[a.tiˈna.ɾes]
(él/ella/Ud.)	atinare	[a.tiˈna.ɾe]
(nosostros-as)	atináremos	[a.tiˈna.ɾe.mos]
(vosostros-as/os)	atinareis	[a.tiˈna.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.)	atinaren	[a.tiˈna.ɾen]

Futur antérieur
(yo)	hubiere atinado	[u.ˈβje.ɾe a.tiˈna.ðo]
(tú/vos)	hubieres atinado	[u.ˈβje.ɾes a.tiˈna.ðo]
(él/ella/Ud.)	hubiere atinado	[u.ˈβje.ɾe a.tiˈna.ðo]
(nosotros-as)	hubiéremos atinado	[u.ˈβje.ɾe.mos a.tiˈna.ðo]
(vosotros-as/os)	hubiereis atinado	[u.ˈβje.ɾejs a.tiˈna.ðo]
(ellos-as/Uds.)	hubieren atinado	[u.ˈβje.ɾen a.tiˈna.ðo]

Impératif

Notes

La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative)
(yo)	—	[–]
(tú) ou (vos)	atina atiná	[aˈti.na] [a.tiˈna]
(usted)	atine	[aˈti.ne]
(nosostros-as)	atinemos	[a.tiˈne.mos]
(vosostros-as)	atinad	[a.tiˈnað]
(ustedes)	atinen	[aˈti.nen]