Conjugaison:espagnol/arrullar

Conjugaison en espagnol
arrullar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

arrullar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	arrullar	[a.ruˈʎaɾ]	haber	arrullado	[aˌβeɾ a.ruˈʎa.ðo]
Gérondif	arrullando	[a.ruˈʎan̪.do]	habiendo	arrullado	[aˌβjen.do a.ruˈʎa.ðo]
Participe passé	arrullado	[a.ruˈʎa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   arrullo [aˈru.ʎo] (tú/vos)  ou (vos)   arrullas  arrullás [aˈru.ʎas] [a.ruˈʎas] (él/ella/Ud.)   arrulla [aˈru.ʎa] (nosostros-as)   arrullamos [a.ruˈʎa.mos] (vosostros-as/os)   arrulláis [a.ruˈʎai̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullan [aˈru.ʎan]	Passé composé (yo)   he arrullado [e a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)   has arrullado [as a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha arrullado [a a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hemos arrullado [ˈe.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis arrullado [a.ˈβejs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han arrullado [an a.ruˈʎa.ðo]
Imparfait (yo)   arrullaba [a.ruˈʎa.βa] (tú/vos)   arrullabas [a.ruˈʎa.βas] (él/ella/Ud.)   arrullaba [a.ruˈʎa.βa] (nosostros-as)   arrullábamos [a.ruˈʎa.βa.mos] (vosostros-as/os)   arrullabais [a.ruˈʎa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullaban [a.ruˈʎa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había arrullado [a.ˈβi.a a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)   habías arrullado [a.ˈβi.as a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   había arrullado [a.ˈβi.a a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   habíamos arrullado [a.ˈβi.a.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais arrullado [a.ˈβi.ajs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían arrullado [a.ˈβi.an a.ruˈʎa.ðo]
Passé simple (yo)   arrullé [a.ruˈʎe] (tú/vos)   arrullaste [a.ruˈʎas.te] (él/ella/Ud.)   arrulló [a.ruˈʎo] (nosostros-as)   arrullamos [a.ruˈʎa.mos] (vosostros-as/os)   arrullasteis [a.ruˈʎas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullaron [a.ruˈʎa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube arrullado [ˈu.βe a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)   hubiste arrullado [u.ˈβi.ste a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo arrullado [ˈu.βo a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hubimos arrullado [u.ˈβi.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis arrullado [u.ˈβi.stejs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron arrullado [u.ˈβje.ɾon a.ruˈʎa.ðo]
Futur simple (yo)   arrullaré [a.ru.ʎaˈɾe] (tú/vos)   arrullarás [a.ru.ʎaˈɾas] (él/ella/Ud.)   arrullará [a.ru.ʎaˈɾa] (nosostros-as)   arrullaremos [a.ru.ʎaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   arrullaréis [a.ru.ʎaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullarán [a.ru.ʎaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré arrullado [a.ˈβɾe a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)   habrás arrullado [a.ˈβɾas a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá arrullado [a.ˈβɾa a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   habremos arrullado [a.ˈβɾe.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis arrullado [a.ˈβɾejs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán arrullado [a.ˈβɾan a.ruˈʎa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   arrullaría [a.ru.ʎaˈɾi.a] (tú/vos)   arrullarías [a.ru.ʎaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   arrullaría [a.ru.ʎaˈɾi.a] (nosostros-as)   arrullaríamos [a.ru.ʎaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   arrullaríais [a.ru.ʎaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullarían [a.ru.ʎaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría arrullado [a.ˈβɾi.a a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)   habrías arrullado [a.ˈβɾi.as a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría arrullado [a.ˈβɾi.a a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   habríamos arrullado [a.ˈβɾi.a.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais arrullado [a.ˈβɾi.ajs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían arrullado [a.ˈβɾi.an a.ruˈʎa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   arrulle [a.ˈru.ʎe] (tú/vos)  ou (vos)   arrulles  arrullés [a.ˈru.ʎes] [a.ruˈʎes] (él/ella/Ud.)   arrulle [a.ˈru.ʎe] (nosostros-as)   arrullemos [a.ruˈʎe.mos] (vosostros-as/os)   arrulléis [a.ruˈʎei̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullen [a.ˈru.ʎen]	Passé composé (yo)   haya arrullado [ˈa.ja a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas arrullado  hayás arrullado [ˈa.jas a.ruˈʎa.ðo] [a.ˈjas a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya arrullado [ˈa.ja a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hayamos arrullado [a.ˈja.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis arrullado [a.ˈjajs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan arrullado [ˈa.jan a.ruˈʎa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   arrullara [a.ruˈʎa.ɾa] (tú/vos)   arrullaras [a.ruˈʎa.ɾas] (él/ella/Ud.)   arrullara [a.ruˈʎa.ɾa] (nosostros-as)   arrulláramos [a.ruˈʎa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   arrullarais [a.ruˈʎa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullaran [a.ruˈʎa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera arrullado [u.ˈβje.ɾa a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)   hubieras arrullado [u.ˈβje.ɾas a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera arrullado [u.ˈβje.ɾa a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos arrullado [u.ˈβje.ɾa.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais arrullado [u.ˈβje.ɾajs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran arrullado [u.ˈβje.ɾan a.ruˈʎa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   arrullase [a.ruˈʎa.se] (tú/vos)   arrullases [a.ruˈʎa.ses] (él/ella/Ud.)   arrullase [a.ruˈʎa.se] (nosostros-as)   arrullásemos [a.ruˈʎa.se.mos] (vosostros-as/os)   arrullaseis [a.ruˈʎa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullasen [a.ruˈʎa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese arrullado [u.ˈβje.se a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)   hubieses arrullado [u.ˈβje.ses a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese arrullado [u.ˈβje.se a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos arrullado [u.ˈβje.se.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis arrullado [u.ˈβje.sejs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen arrullado [u.ˈβje.sen a.ruˈʎa.ðo]
Futur (yo)   arrullare [a.ruˈʎa.ɾe] (tú/vos)   arrullares [a.ruˈʎa.ɾes] (él/ella/Ud.)   arrullare [a.ruˈʎa.ɾe] (nosostros-as)   arrulláremos [a.ruˈʎa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   arrullareis [a.ruˈʎa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   arrullaren [a.ruˈʎa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere arrullado [u.ˈβje.ɾe a.ruˈʎa.ðo] (tú/vos)   hubieres arrullado [u.ˈβje.ɾes a.ruˈʎa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere arrullado [u.ˈβje.ɾe a.ruˈʎa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos arrullado [u.ˈβje.ɾe.mos a.ruˈʎa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis arrullado [u.ˈβje.ɾejs a.ruˈʎa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren arrullado [u.ˈβje.ɾen a.ruˈʎa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   arrulla  arrullá [aˈru.ʎa] [a.ruˈʎa] (usted)   arrulle [aˈru.ʎe] (nosostros-as)   arrullemos [a.ruˈʎe.mos] (vosostros-as)   arrullad [a.ruˈʎað] (ustedes)   arrullen [aˈru.ʎen]