Aller au contenu

Conjugaison:espagnol/aplastar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en espagnol
aplastar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

aplastar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Présent
(yo)   aplasto [aˈplas.to]
(tú/vos
ou (vos) 
 aplastas
 aplastás
[aˈplas.tas]
[a.plasˈtas]
(él/ella/Ud.  aplasta [aˈplas.ta]
(nosostros-as)   aplastamos [a.plasˈta.mos]
(vosostros-as/os  aplastáis [a.plasˈtai̯s]
(ellos-as/Uds.  aplastan [aˈplas.tan]
Passé composé
(yo)   he aplastado [e a.plasˈta.ðo]
(tú/vos  has aplastado [as a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  ha aplastado [a a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   hemos aplastado [ˈe.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habéis aplastado [a.ˈβejs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  han aplastado [an a.plasˈta.ðo]
Imparfait
(yo)   aplastaba [a.plasˈta.βa]
(tú/vos  aplastabas [a.plasˈta.βas]
(él/ella/Ud.  aplastaba [a.plasˈta.βa]
(nosostros-as)   aplastábamos [a.plasˈta.βa.mos]
(vosostros-as/os  aplastabais [a.plasˈta.βai̯s]
(ellos-as/Uds.  aplastaban [a.plasˈta.βan]
Plus-que-parfait
(yo)   había aplastado [a.ˈβi.a a.plasˈta.ðo]
(tú/vos  habías aplastado [a.ˈβi.as a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  había aplastado [a.ˈβi.a a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   habíamos aplastado [a.ˈβi.a.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habíais aplastado [a.ˈβi.ajs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían aplastado [a.ˈβi.an a.plasˈta.ðo]
Passé simple
(yo)   aplasté [a.plasˈte]
(tú/vos  aplastaste [a.plasˈtas.te]
(él/ella/Ud.  aplastó [a.plasˈto]
(nosostros-as)   aplastamos [a.plasˈta.mos]
(vosostros-as/os  aplastasteis [a.plasˈtas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.  aplastaron [a.plasˈta.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube aplastado [ˈu.βe a.plasˈta.ðo]
(tú/vos  hubiste aplastado [u.ˈβi.ste a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo aplastado [ˈu.βo a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubimos aplastado [u.ˈβi.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis aplastado [u.ˈβi.stejs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron aplastado [u.ˈβje.ɾon a.plasˈta.ðo]
Futur simple
(yo)   aplastaré [a.plas.taˈɾe]
(tú/vos  aplastarás [a.plas.taˈɾas]
(él/ella/Ud.  aplastará [a.plas.taˈɾa]
(nosostros-as)   aplastaremos [a.plas.taˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  aplastaréis [a.plas.taˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  aplastarán [a.plas.taˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré aplastado [a.ˈβɾe a.plasˈta.ðo]
(tú/vos  habrás aplastado [a.ˈβɾas a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá aplastado [a.ˈβɾa a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   habremos aplastado [a.ˈβɾe.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habréis aplastado [a.ˈβɾejs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán aplastado [a.ˈβɾan a.plasˈta.ðo]

Conditionnel

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   aplastaría [a.plas.taˈɾi.a]
(tú/vos  aplastarías [a.plas.taˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  aplastaría [a.plas.taˈɾi.a]
(nosostros-as)   aplastaríamos [a.plas.taˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  aplastaríais [a.plas.taˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.  aplastarían [a.plas.taˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría aplastado [a.ˈβɾi.a a.plasˈta.ðo]
(tú/vos  habrías aplastado [a.ˈβɾi.as a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  habría aplastado [a.ˈβɾi.a a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   habríamos aplastado [a.ˈβɾi.a.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  habríais aplastado [a.ˈβɾi.ajs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían aplastado [a.ˈβɾi.an a.plasˈta.ðo]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   aplaste [a.ˈplas.te]
(tú/vos
ou (vos) 
 aplastes
 aplastés
[a.ˈplas.tes]
[a.plasˈtes]
(él/ella/Ud.  aplaste [a.ˈplas.te]
(nosostros-as)   aplastemos [a.plasˈte.mos]
(vosostros-as/os  aplastéis [a.plasˈtei̯s]
(ellos-as/Uds.  aplasten [a.ˈplas.ten]
Passé composé
(yo)   haya aplastado [ˈa.ja a.plasˈta.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas aplastado
 hayás aplastado
[ˈa.jas a.plasˈta.ðo]
[a.ˈjas a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  haya aplastado [ˈa.ja a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   hayamos aplastado [a.ˈja.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis aplastado [a.ˈjajs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan aplastado [ˈa.jan a.plasˈta.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   aplastara [a.plasˈta.ɾa]
(tú/vos  aplastaras [a.plasˈta.ɾas]
(él/ella/Ud.  aplastara [a.plasˈta.ɾa]
(nosostros-as)   aplastáramos [a.plasˈta.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  aplastarais [a.plasˈta.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.  aplastaran [a.plasˈta.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera aplastado [u.ˈβje.ɾa a.plasˈta.ðo]
(tú/vos  hubieras aplastado [u.ˈβje.ɾas a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera aplastado [u.ˈβje.ɾa a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos aplastado [u.ˈβje.ɾa.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais aplastado [u.ˈβje.ɾajs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran aplastado [u.ˈβje.ɾan a.plasˈta.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   aplastase [a.plasˈta.se]
(tú/vos  aplastases [a.plasˈta.ses]
(él/ella/Ud.  aplastase [a.plasˈta.se]
(nosostros-as)   aplastásemos [a.plasˈta.se.mos]
(vosostros-as/os  aplastaseis [a.plasˈta.sei̯s]
(ellos-as/Uds.  aplastasen [a.plasˈta.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese aplastado [u.ˈβje.se a.plasˈta.ðo]
(tú/vos  hubieses aplastado [u.ˈβje.ses a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese aplastado [u.ˈβje.se a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos aplastado [u.ˈβje.se.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis aplastado [u.ˈβje.sejs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen aplastado [u.ˈβje.sen a.plasˈta.ðo]
Futur
(yo)   aplastare [a.plasˈta.ɾe]
(tú/vos  aplastares [a.plasˈta.ɾes]
(él/ella/Ud.  aplastare [a.plasˈta.ɾe]
(nosostros-as)   aplastáremos [a.plasˈta.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  aplastareis [a.plasˈta.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  aplastaren [a.plasˈta.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere aplastado [u.ˈβje.ɾe a.plasˈta.ðo]
(tú/vos  hubieres aplastado [u.ˈβje.ɾes a.plasˈta.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere aplastado [u.ˈβje.ɾe a.plasˈta.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos aplastado [u.ˈβje.ɾe.mos a.plasˈta.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis aplastado [u.ˈβje.ɾejs a.plasˈta.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren aplastado [u.ˈβje.ɾen a.plasˈta.ðo]
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 aplasta
 aplastá
[aˈplas.ta]
[a.plasˈta]
(usted)   aplaste [aˈplas.te]
(nosostros-as)   aplastemos [a.plasˈte.mos]
(vosostros-as)   aplastad [a.plasˈtað]
(ustedes)   aplasten [aˈplas.ten]