Conjugaison:espagnol/alienar

Conjugaison en espagnol
alienar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

alienar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	alienar	[a.ljeˈnaɾ]	haber	alienado	[aˌβeɾ a.ljeˈna.ðo]
Gérondif	alienando	[a.ljeˈnan̪.do]	habiendo	alienado	[aˌβjen.do a.ljeˈna.ðo]
Participe passé	alienado	[a.ljeˈna.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   alieno [aˈlje.no] (tú/vos)  ou (vos)   alienas  alienás [aˈlje.nas] [a.ljeˈnas] (él/ella/Ud.)   aliena [aˈlje.na] (nosostros-as)   alienamos [a.ljeˈna.mos] (vosostros-as/os)   alienáis [a.ljeˈnai̯s] (ellos-as/Uds.)   alienan [aˈlje.nan]	Passé composé (yo)   he alienado [e a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)   has alienado [as a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   ha alienado [a a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   hemos alienado [ˈe.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habéis alienado [a.ˈβejs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   han alienado [an a.ljeˈna.ðo]
Imparfait (yo)   alienaba [a.ljeˈna.βa] (tú/vos)   alienabas [a.ljeˈna.βas] (él/ella/Ud.)   alienaba [a.ljeˈna.βa] (nosostros-as)   alienábamos [a.ljeˈna.βa.mos] (vosostros-as/os)   alienabais [a.ljeˈna.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   alienaban [a.ljeˈna.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había alienado [a.ˈβi.a a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)   habías alienado [a.ˈβi.as a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   había alienado [a.ˈβi.a a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   habíamos alienado [a.ˈβi.a.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habíais alienado [a.ˈβi.ajs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían alienado [a.ˈβi.an a.ljeˈna.ðo]
Passé simple (yo)   aliené [a.ljeˈne] (tú/vos)   alienaste [a.ljeˈnas.te] (él/ella/Ud.)   alienó [a.ljeˈno] (nosostros-as)   alienamos [a.ljeˈna.mos] (vosostros-as/os)   alienasteis [a.ljeˈnas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   alienaron [a.ljeˈna.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube alienado [ˈu.βe a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)   hubiste alienado [u.ˈβi.ste a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo alienado [ˈu.βo a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   hubimos alienado [u.ˈβi.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis alienado [u.ˈβi.stejs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron alienado [u.ˈβje.ɾon a.ljeˈna.ðo]
Futur simple (yo)   alienaré [a.lje.naˈɾe] (tú/vos)   alienarás [a.lje.naˈɾas] (él/ella/Ud.)   alienará [a.lje.naˈɾa] (nosostros-as)   alienaremos [a.lje.naˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   alienaréis [a.lje.naˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   alienarán [a.lje.naˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré alienado [a.ˈβɾe a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)   habrás alienado [a.ˈβɾas a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá alienado [a.ˈβɾa a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   habremos alienado [a.ˈβɾe.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habréis alienado [a.ˈβɾejs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán alienado [a.ˈβɾan a.ljeˈna.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   alienaría [a.lje.naˈɾi.a] (tú/vos)   alienarías [a.lje.naˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   alienaría [a.lje.naˈɾi.a] (nosostros-as)   alienaríamos [a.lje.naˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   alienaríais [a.lje.naˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   alienarían [a.lje.naˈɾi.an]

Passé (yo)   habría alienado [a.ˈβɾi.a a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)   habrías alienado [a.ˈβɾi.as a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   habría alienado [a.ˈβɾi.a a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   habríamos alienado [a.ˈβɾi.a.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   habríais alienado [a.ˈβɾi.ajs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían alienado [a.ˈβɾi.an a.ljeˈna.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   aliene [a.ˈlje.ne] (tú/vos)  ou (vos)   alienes  alienés [a.ˈlje.nes] [a.ljeˈnes] (él/ella/Ud.)   aliene [a.ˈlje.ne] (nosostros-as)   alienemos [a.ljeˈne.mos] (vosostros-as/os)   alienéis [a.ljeˈnei̯s] (ellos-as/Uds.)   alienen [a.ˈlje.nen]	Passé composé (yo)   haya alienado [ˈa.ja a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas alienado  hayás alienado [ˈa.jas a.ljeˈna.ðo] [a.ˈjas a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   haya alienado [ˈa.ja a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   hayamos alienado [a.ˈja.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis alienado [a.ˈjajs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan alienado [ˈa.jan a.ljeˈna.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   alienara [a.ljeˈna.ɾa] (tú/vos)   alienaras [a.ljeˈna.ɾas] (él/ella/Ud.)   alienara [a.ljeˈna.ɾa] (nosostros-as)   alienáramos [a.ljeˈna.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   alienarais [a.ljeˈna.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   alienaran [a.ljeˈna.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera alienado [u.ˈβje.ɾa a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)   hubieras alienado [u.ˈβje.ɾas a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera alienado [u.ˈβje.ɾa a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos alienado [u.ˈβje.ɾa.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais alienado [u.ˈβje.ɾajs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran alienado [u.ˈβje.ɾan a.ljeˈna.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   alienase [a.ljeˈna.se] (tú/vos)   alienases [a.ljeˈna.ses] (él/ella/Ud.)   alienase [a.ljeˈna.se] (nosostros-as)   alienásemos [a.ljeˈna.se.mos] (vosostros-as/os)   alienaseis [a.ljeˈna.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   alienasen [a.ljeˈna.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese alienado [u.ˈβje.se a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)   hubieses alienado [u.ˈβje.ses a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese alienado [u.ˈβje.se a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos alienado [u.ˈβje.se.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis alienado [u.ˈβje.sejs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen alienado [u.ˈβje.sen a.ljeˈna.ðo]
Futur (yo)   alienare [a.ljeˈna.ɾe] (tú/vos)   alienares [a.ljeˈna.ɾes] (él/ella/Ud.)   alienare [a.ljeˈna.ɾe] (nosostros-as)   alienáremos [a.ljeˈna.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   alienareis [a.ljeˈna.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   alienaren [a.ljeˈna.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere alienado [u.ˈβje.ɾe a.ljeˈna.ðo] (tú/vos)   hubieres alienado [u.ˈβje.ɾes a.ljeˈna.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere alienado [u.ˈβje.ɾe a.ljeˈna.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos alienado [u.ˈβje.ɾe.mos a.ljeˈna.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis alienado [u.ˈβje.ɾejs a.ljeˈna.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren alienado [u.ˈβje.ɾen a.ljeˈna.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   aliena  aliená [aˈlje.na] [a.ljeˈna] (usted)   aliene [aˈlje.ne] (nosostros-as)   alienemos [a.ljeˈne.mos] (vosostros-as)   alienad [a.ljeˈnað] (ustedes)   alienen [aˈlje.nen]