Conjugaison:espagnol/aflorar

Conjugaison en espagnol
aflorar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1}}

aflorar, verbe espagnol du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	aflorar	[a.floˈɾaɾ]	haber	aflorado	[aˌβeɾ a.floˈɾa.ðo]
Gérondif	aflorando	[a.floˈɾan̪.do]	habiendo	aflorado	[aˌβjen.do a.floˈɾa.ðo]
Participe passé	aflorado	[a.floˈɾa.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   afloro [aˈflo.ɾo] (tú/vos)  ou (vos)   afloras  aflorás [aˈflo.ɾas] [a.floˈɾas] (él/ella/Ud.)   aflora [aˈflo.ɾa] (nosostros-as)   afloramos [a.floˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   afloráis [a.floˈɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   afloran [aˈflo.ɾan]	Passé composé (yo)   he aflorado [e a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)   has aflorado [as a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   ha aflorado [a a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hemos aflorado [ˈe.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habéis aflorado [a.ˈβejs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   han aflorado [an a.floˈɾa.ðo]
Imparfait (yo)   afloraba [a.floˈɾa.βa] (tú/vos)   aflorabas [a.floˈɾa.βas] (él/ella/Ud.)   afloraba [a.floˈɾa.βa] (nosostros-as)   aflorábamos [a.floˈɾa.βa.mos] (vosostros-as/os)   aflorabais [a.floˈɾa.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   afloraban [a.floˈɾa.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había aflorado [a.ˈβi.a a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)   habías aflorado [a.ˈβi.as a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   había aflorado [a.ˈβi.a a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habíamos aflorado [a.ˈβi.a.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habíais aflorado [a.ˈβi.ajs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían aflorado [a.ˈβi.an a.floˈɾa.ðo]
Passé simple (yo)   afloré [a.floˈɾe] (tú/vos)   afloraste [a.floˈɾas.te] (él/ella/Ud.)   afloró [a.floˈɾo] (nosostros-as)   afloramos [a.floˈɾa.mos] (vosostros-as/os)   aflorasteis [a.floˈɾas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   afloraron [a.floˈɾa.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube aflorado [ˈu.βe a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubiste aflorado [u.ˈβi.ste a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo aflorado [ˈu.βo a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubimos aflorado [u.ˈβi.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis aflorado [u.ˈβi.stejs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron aflorado [u.ˈβje.ɾon a.floˈɾa.ðo]
Futur simple (yo)   afloraré [a.flo.ɾaˈɾe] (tú/vos)   aflorarás [a.flo.ɾaˈɾas] (él/ella/Ud.)   aflorará [a.flo.ɾaˈɾa] (nosostros-as)   afloraremos [a.flo.ɾaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   afloraréis [a.flo.ɾaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   aflorarán [a.flo.ɾaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré aflorado [a.ˈβɾe a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrás aflorado [a.ˈβɾas a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá aflorado [a.ˈβɾa a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habremos aflorado [a.ˈβɾe.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habréis aflorado [a.ˈβɾejs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán aflorado [a.ˈβɾan a.floˈɾa.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   afloraría [a.flo.ɾaˈɾi.a] (tú/vos)   aflorarías [a.flo.ɾaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   afloraría [a.flo.ɾaˈɾi.a] (nosostros-as)   afloraríamos [a.flo.ɾaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   afloraríais [a.flo.ɾaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   aflorarían [a.flo.ɾaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría aflorado [a.ˈβɾi.a a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)   habrías aflorado [a.ˈβɾi.as a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   habría aflorado [a.ˈβɾi.a a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   habríamos aflorado [a.ˈβɾi.a.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   habríais aflorado [a.ˈβɾi.ajs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían aflorado [a.ˈβɾi.an a.floˈɾa.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   aflore [a.ˈflo.ɾe] (tú/vos)  ou (vos)   aflores  aflorés [a.ˈflo.ɾes] [a.floˈɾes] (él/ella/Ud.)   aflore [a.ˈflo.ɾe] (nosostros-as)   afloremos [a.floˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   afloréis [a.floˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   afloren [a.ˈflo.ɾen]	Passé composé (yo)   haya aflorado [ˈa.ja a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas aflorado  hayás aflorado [ˈa.jas a.floˈɾa.ðo] [a.ˈjas a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   haya aflorado [ˈa.ja a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hayamos aflorado [a.ˈja.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis aflorado [a.ˈjajs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan aflorado [ˈa.jan a.floˈɾa.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   aflorara [a.floˈɾa.ɾa] (tú/vos)   afloraras [a.floˈɾa.ɾas] (él/ella/Ud.)   aflorara [a.floˈɾa.ɾa] (nosostros-as)   afloráramos [a.floˈɾa.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   aflorarais [a.floˈɾa.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   afloraran [a.floˈɾa.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera aflorado [u.ˈβje.ɾa a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieras aflorado [u.ˈβje.ɾas a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera aflorado [u.ˈβje.ɾa a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos aflorado [u.ˈβje.ɾa.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais aflorado [u.ˈβje.ɾajs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran aflorado [u.ˈβje.ɾan a.floˈɾa.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   aflorase [a.floˈɾa.se] (tú/vos)   aflorases [a.floˈɾa.ses] (él/ella/Ud.)   aflorase [a.floˈɾa.se] (nosostros-as)   aflorásemos [a.floˈɾa.se.mos] (vosostros-as/os)   afloraseis [a.floˈɾa.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   aflorasen [a.floˈɾa.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese aflorado [u.ˈβje.se a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieses aflorado [u.ˈβje.ses a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese aflorado [u.ˈβje.se a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos aflorado [u.ˈβje.se.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis aflorado [u.ˈβje.sejs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen aflorado [u.ˈβje.sen a.floˈɾa.ðo]
Futur (yo)   aflorare [a.floˈɾa.ɾe] (tú/vos)   aflorares [a.floˈɾa.ɾes] (él/ella/Ud.)   aflorare [a.floˈɾa.ɾe] (nosostros-as)   afloráremos [a.floˈɾa.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   aflorareis [a.floˈɾa.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   afloraren [a.floˈɾa.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere aflorado [u.ˈβje.ɾe a.floˈɾa.ðo] (tú/vos)   hubieres aflorado [u.ˈβje.ɾes a.floˈɾa.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere aflorado [u.ˈβje.ɾe a.floˈɾa.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos aflorado [u.ˈβje.ɾe.mos a.floˈɾa.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis aflorado [u.ˈβje.ɾejs a.floˈɾa.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren aflorado [u.ˈβje.ɾen a.floˈɾa.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   aflora  aflorá [aˈflo.ɾa] [a.floˈɾa] (usted)   aflore [aˈflo.ɾe] (nosostros-as)   afloremos [a.floˈɾe.mos] (vosostros-as)   aflorad [a.floˈɾað] (ustedes)   afloren [aˈflo.ɾen]