Conjugaison:espagnol/adiar

Conjugaison en espagnol
adiar
Verbe du 1er groupe, conjugué comme {{es-conj-1-iar}}

adiar, verbe espagnol régulier du 1^er groupe.

Modes impersonnels

Mode	Formes simples		Formes composées
Infinitif	adiar	[aˈðjaɾ]	haber	adiado	[aˌβeɾ aˈðja.ðo]
Gérondif	adiando	[aˈðjan̪.do]	habiendo	adiado	[aˌβjen.do aˈðja.ðo]
Participe passé	adiado	[aˈðja.ðo]

Indicatif

Présent (yo)   adío [aˈði.o] (tú/vos)  ou (vos)   adías  adiás [aˈði.as] [a.ˈðjas] (él/ella/Ud.)   adía [aˈði.a] (nosostros-as)   adiamos [aˈðja.mos] (vosostros-as/os)   adiáis [aˈðjai̯s] (ellos-as/Uds.)   adían [aˈði.an]	Passé composé (yo)   he adiado [e aˈðja.ðo] (tú/vos)   has adiado [as aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   ha adiado [a aˈðja.ðo] (nosotros-as)   hemos adiado [ˈe.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   habéis adiado [a.ˈβejs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   han adiado [an aˈðja.ðo]
Imparfait (yo)   adiaba [aˈðja.βa] (tú/vos)   adiabas [aˈðja.βas] (él/ella/Ud.)   adiaba [aˈðja.βa] (nosostros-as)   adiábamos [aˈðja.βa.mos] (vosostros-as/os)   adiabais [aˈðja.βai̯s] (ellos-as/Uds.)   adiaban [aˈðja.βan]	Plus-que-parfait (yo)   había adiado [a.ˈβi.a aˈðja.ðo] (tú/vos)   habías adiado [a.ˈβi.as aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   había adiado [a.ˈβi.a aˈðja.ðo] (nosotros-as)   habíamos adiado [a.ˈβi.a.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   habíais adiado [a.ˈβi.ajs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   habían adiado [a.ˈβi.an aˈðja.ðo]
Passé simple (yo)   adié [aˈðje] (tú/vos)   adiaste [aˈðjas.te] (él/ella/Ud.)   adió [aˈðjo] (nosostros-as)   adiamos [aˈðja.mos] (vosostros-as/os)   adiasteis [aˈðjas.tei̯s] (ellos-as/Uds.)   adiaron [aˈðja.ɾon]	Passé antérieur (yo)   hube adiado [ˈu.βe aˈðja.ðo] (tú/vos)   hubiste adiado [u.ˈβi.ste aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   hubo adiado [ˈu.βo aˈðja.ðo] (nosotros-as)   hubimos adiado [u.ˈβi.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   hubisteis adiado [u.ˈβi.stejs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieron adiado [u.ˈβje.ɾon aˈðja.ðo]
Futur simple (yo)   adiaré [a.ðjaˈɾe] (tú/vos)   adiarás [a.ðjaˈɾas] (él/ella/Ud.)   adiará [a.ðjaˈɾa] (nosostros-as)   adiaremos [a.ðjaˈɾe.mos] (vosostros-as/os)   adiaréis [a.ðjaˈɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   adiarán [a.ðjaˈɾan]	Futur antérieur (yo)   habré adiado [a.ˈβɾe aˈðja.ðo] (tú/vos)   habrás adiado [a.ˈβɾas aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   habrá adiado [a.ˈβɾa aˈðja.ðo] (nosotros-as)   habremos adiado [a.ˈβɾe.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   habréis adiado [a.ˈβɾejs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrán adiado [a.ˈβɾan aˈðja.ðo]

Conditionnel

Présent (yo)   adiaría [a.ðjaˈɾi.a] (tú/vos)   adiarías [a.ðjaˈɾi.as] (él/ella/Ud.)   adiaría [a.ðjaˈɾi.a] (nosostros-as)   adiaríamos [a.ðjaˈɾi.a.mos] (vosostros-as/os)   adiaríais [a.ðjaˈɾi.ai̯s] (ellos-as/Uds.)   adiarían [a.ðjaˈɾi.an]

Passé (yo)   habría adiado [a.ˈβɾi.a aˈðja.ðo] (tú/vos)   habrías adiado [a.ˈβɾi.as aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   habría adiado [a.ˈβɾi.a aˈðja.ðo] (nosotros-as)   habríamos adiado [a.ˈβɾi.a.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   habríais adiado [a.ˈβɾi.ajs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   habrían adiado [a.ˈβɾi.an aˈðja.ðo]

Subjonctif

Notes

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent (yo)   adíe [aˈði.e] (tú/vos)  ou (vos)   adíes  adiés [aˈði.es] [aˈðjes] (él/ella/Ud.)   adíe [aˈði.e] (nosostros-as)   adiemos [aˈðje.mos] (vosostros-as/os)   adiéis [a.ðiˈei̯s] (ellos-as/Uds.)   adíen [aˈði.en]	Passé composé (yo)   haya adiado [ˈa.ja aˈðja.ðo] (tú/vos)  ou (vos)   hayas adiado  hayás adiado [ˈa.jas aˈðja.ðo] [a.ˈjas aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   haya adiado [ˈa.ja aˈðja.ðo] (nosotros-as)   hayamos adiado [a.ˈja.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   hayáis adiado [a.ˈjajs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hayan adiado [ˈa.jan aˈðja.ðo]
Imparfait (en -ra) (yo)   adiara [aˈðja.ɾa] (tú/vos)   adiaras [aˈðja.ɾas] (él/ella/Ud.)   adiara [aˈðja.ɾa] (nosostros-as)   adiáramos [aˈðja.ɾa.mos] (vosostros-as/os)   adiarais [aˈðja.ɾai̯s] (ellos-as/Uds.)   adiaran [aˈðja.ɾan]	Plus-que-parfait (en -era) (yo)   hubiera adiado [u.ˈβje.ɾa aˈðja.ðo] (tú/vos)   hubieras adiado [u.ˈβje.ɾas aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiera adiado [u.ˈβje.ɾa aˈðja.ðo] (nosotros-as)   hubiéramos adiado [u.ˈβje.ɾa.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   hubierais adiado [u.ˈβje.ɾajs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieran adiado [u.ˈβje.ɾan aˈðja.ðo]
Imparfait (en -se) (yo)   adiase [aˈðja.se] (tú/vos)   adiases [aˈðja.ses] (él/ella/Ud.)   adiase [aˈðja.se] (nosostros-as)   adiásemos [aˈðja.se.mos] (vosostros-as/os)   adiaseis [aˈðja.sei̯s] (ellos-as/Uds.)   adiasen [aˈðja.sen]	Plus-que-parfait (en -ese) (yo)   hubiese adiado [u.ˈβje.se aˈðja.ðo] (tú/vos)   hubieses adiado [u.ˈβje.ses aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiese adiado [u.ˈβje.se aˈðja.ðo] (nosotros-as)   hubiésemos adiado [u.ˈβje.se.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   hubieseis adiado [u.ˈβje.sejs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubiesen adiado [u.ˈβje.sen aˈðja.ðo]
Futur (yo)   adiare [aˈðja.ɾe] (tú/vos)   adiares [aˈðja.ɾes] (él/ella/Ud.)   adiare [aˈðja.ɾe] (nosostros-as)   adiáremos [aˈðja.ɾe.mos] (vosostros-as/os)   adiareis [aˈðja.ɾei̯s] (ellos-as/Uds.)   adiaren [aˈðja.ɾen]	Futur antérieur (yo)   hubiere adiado [u.ˈβje.ɾe aˈðja.ðo] (tú/vos)   hubieres adiado [u.ˈβje.ɾes aˈðja.ðo] (él/ella/Ud.)   hubiere adiado [u.ˈβje.ɾe aˈðja.ðo] (nosotros-as)   hubiéremos adiado [u.ˈβje.ɾe.mos aˈðja.ðo] (vosotros-as/os)   hubiereis adiado [u.ˈβje.ɾejs aˈðja.ðo] (ellos-as/Uds.)   hubieren adiado [u.ˈβje.ɾen aˈðja.ðo]

Impératif

Notes

• La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
• La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.

Présent (forme affirmative) (yo)   — [–] (tú)  ou (vos)   adía  adiá [aˈði.a] [aˈðja] (usted)   adíe [aˈði.e] (nosostros-as)   adiemos [aˈðje.mos] (vosostros-as)   adiad [aˈðjad] (ustedes)   adíen [aˈði.en]