Aller au contenu

φιλότιμος

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
du grec ancien φιλότιμος issu de φίλος et de τῖμος

φιλότιμος \fi.ˈlɔ.ti.mɔs\

  1. Accrocheur, fonceur, persévérant, ambitieux.
de φίλος et de τῖμος
cas singulier
masculin féminin neutre
nominatif ϕιλότιμος ϕιλότιμος ϕιλότιμον
vocatif ϕιλότιμε ϕιλότιμε ϕιλότιμον
accusatif ϕιλότιμον ϕιλότιμον ϕιλότιμον
génitif ϕιλοτίμου ϕιλοτίμου ϕιλοτίμου
datif ϕιλοτίμ ϕιλοτίμ ϕιλοτίμ
cas duel
masculin féminin neutre
nominatif ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω
vocatif ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω
accusatif ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω ϕιλοτίμω
génitif ϕιλοτίμοιν ϕιλοτίμοιν ϕιλοτίμοιν
datif ϕιλοτίμοιν ϕιλοτίμοιν ϕιλοτίμοιν
cas pluriel
masculin féminin neutre
nominatif ϕιλότιμοι ϕιλότιμοι ϕιλότιμα
vocatif ϕιλότιμοι ϕιλότιμοι ϕιλότιμα
accusatif ϕιλοτίμους ϕιλοτίμους ϕιλότιμα
génitif ϕιλοτίμων ϕιλοτίμων ϕιλοτίμων
datif ϕιλοτίμοις ϕιλοτίμοις ϕιλοτίμοις

φιλότιμος, ος, ον [ῐῑ]. Ancienne écriture : ϕιλότιμος.

  1. (Actif)
    1. Qui aime ou qui recherche les honneurs.
    2. Qui se pique de générosité, généreux.
  2. (Actif) Qui se plait à honorer
  3. passif Qu'on aime à honorer, vénérable, auguste.

Références

[modifier le wikicode]