στοιχεῖον

Voir aussi : στοιχείο

Grec ancien

Étymologie

Dérivé de στοῖχος, stoîkhos, avec le suffixe -εῖον, -eîon.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	στοιχεῖον	τὰ	στοιχεῖα	τὼ	στοιχείω
Vocatif		στοιχεῖον		στοιχεῖα		στοιχείω
Accusatif	τὸ	στοιχεῖον	τὰ	στοιχεῖα	τὼ	στοιχείω
Génitif	τοῦ	στοιχείου	τῶν	στοιχείων	τοῖν	στοιχείοιν
Datif	τῷ	στοιχείῳ	τοῖς	στοιχείοις	τοῖν	στοιχείοιν

στοιχεῖον, stoikheîon neutre

1. Ombre portée par le gnomon sur le cadran solaire.
2. Élément unique, unité.
   • κατὰ στοιχεῖον

     dans l’ordre, un par un.

3. Élément de base, rudiment.

Dérivés

• στοιχειώδης

Prononciation

• *\stoi̯.kʰêː.on\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\styˈkʰi.on\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\styˈxi.on\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\styˈçi.on\ (Byzance (X^e siècle))
• *\stiˈçi.on\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• « στοιχεῖον », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage