πλανητικός

Grec

Étymologie

Du grec ancien πλανητικός, planêtikós avec évolution du sens sur la base de πλανήτης (« planète »).

Adjectif

πλανητικός, planitikós \Prononciation ?\

1. (Astronomie) Planétaire.
   • Πλανητικό σύστημα, το σύνολο των πλανητών που κινούνται γύρο από τον Ήλιο ή από έναν αστέρα. Πλανητικό νεφέλωμα. Πλανητικές αποστάσεις / θερμοκρασίες.

Dérivés

• πολυπλανητικός
• μονοπλανητικός
• διαπλανητικός

Références

• Λεξικό της κοινής νεοελληνικής, Fondation Manolis Triantafyllidis, 1998 (πλανητικός)

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de πλανήτης, planêtês (« errant, vagabond »), avec le suffixe -ικός, -ikós.

Adjectif

πλανητικός, planêtikós *\Prononciation ?\

1. Migratoire, errant.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés dans d’autres langues

• Grec : πλανητικός
• Latin : planeticus

Références

• « πλανητικός », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage