εξαίρετος

Grec

Étymologie

Du grec ancien ἐξαιρετός, exairetós ; voir εξαιρώ (« excepter »).

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		εξαίρετος		εξαίρετη		εξαίρετο
génitif		εξαίρετου		εξαίρετης		εξαίρετου
accusatif		εξαίρετο		εξαίρετη		εξαίρετο
vocatif		εξαίρετε		εξαίρετη		εξαίρετο
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		εξαίρετοι		εξαίρετες		εξαίρετα
génitif		εξαίρετων		εξαίρετων		εξαίρετων
accusatif		εξαίρετους		εξαίρετες		εξαίρετα
vocatif		εξαίρετοι		εξαίρετες		εξαίρετα

εξαίρετος (exéretos) \ɛ.ˈksɛ.ɾɛ.tɔs\

1. Très bon, exceptionnel.

Synonymes

• εξαιρετικός