βόρειος

Grec

Étymologie

Du grec ancien βόρειος, bóreios.

Adjectif

βόρειος (vórios) \ˈvo.ɾi.os\

1. Qui se trouve au nord, se dirige vers le nord ou provient du nord, septentrional.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Vocabulaire apparenté par le sens

• ανατολικός
• βορειοανατολικός
• βορειοδυτικός
• δυτικός
• νοτιοανατολικός
• νοτιοδυτικός
• νότιος

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de Βορέας, Boréas (« Borée »), avec le suffixe -ιος, -ios.

Adjectif

cas	singulier
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βόρειος		βορείᾱ		βόρειον
vocatif		βόρειε		βορείᾱ		βόρειον
accusatif		βόρειον		βορείᾱν		βόρειον
génitif		βορείου		βορείᾱς		βορείου
datif		βορείῳ		βορείᾳ		βορείῳ
cas	duel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βορείω		βορείᾱ		βορείω
vocatif		βορείω		βορείω		βορείω
accusatif		βορείω		βορείᾱ		βορείω
génitif		βορείοιν		βορείαιν		βορείοιν
datif		βορείοιν		βορείαιν		βορείοιν
cas	pluriel
	masculin		féminin		neutre
nominatif		βόρειοι		βόρειαι		βόρειᾱ
vocatif		βόρειοι		βόρειαι		βόρειᾱ
accusatif		βορείους		βορείᾱς		βορείᾱ
génitif		βορείων		βορείων		βορείων
datif		βορείοις		βορείαις		βορείοις

βόρειος, bóreios

1. Du nord, septentrional.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Prononciation

• *\bó.reː.os\ (Attique (V^e siècle av. J.-C.))
• *\ˈbo.ri.os\ (Koinè, Égypte (I^er siècle))
• *\ˈβo.ri.os\ (Koinè (IV^e siècle))
• *\ˈvo.ri.os\ (Byzance (X^e siècle))
• *\ˈvo.ri.os\ (Constantinople (XV^e siècle))

Références

• « βόρειος », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage