αὐτοκράτωρ
Étymologie
[modifier le wikicode]- Mot dérivé de αὐτοκρατής, autokratês (« qui gouverne seul »), avec le suffixe -ωρ, -ôr dérivé de κρατέω.
Nom commun
[modifier le wikicode]| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominatif | ὁ | αὐτοκράτωρ | οἱ | αὐτοκράτορες | τὼ | αὐτοκράτορε |
| Vocatif | αὐτοκράτορ | αὐτοκράτορες | αὐτοκράτορε | |||
| Accusatif | τὸν | αὐτοκράτορα | τοὺς | αὐτοκράτορας | τὼ | αὐτοκράτορε |
| Génitif | τοῦ | αὐτοκράτορος | τῶν | αὐτοκρατόρων | τοῖν | αὐτοκρατόροιν |
| Datif | τῷ | αὐτοκράτορι | τοῖς | αὐτοκράτορσι(ν) | τοῖν | αὐτοκρατόροιν |
αὐτοκράτωρ, autokrátôr *\a͜u.to.ˈkra.tɔːr\ masculin
Dérivés
[modifier le wikicode]- αὐτοκράτειρα (impératrice)
- αὐτοκρατορία (empire)
- αὐτοκρατορικός (impérial)
Dérivés dans d’autres langues
[modifier le wikicode]- Grec : αυτοκράτορας
- Latin : autocrator
Références
[modifier le wikicode]- « αὐτοκράτωρ », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage