Aller au contenu

virgulenn

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
(1931) Emprunté au français virgule avec adjonction du suffixe -enn[1].
Singulier Pluriel
virgulenn virgulennoù

virgulenn \vir.ˈɡyː.lɛn\ féminin

  1. (Grammaire, Typographie) Virgule.
    • Evit rannañ, darnaouiñ ar frazenn, merkañ al lavarennoù, e vez graet gant ar virgulenn.  (Frañsez Kervella, Yezhadur Bras ar Brezhoneg, Skridoù Breizh, La Baule, 1947, page 58)
      Pour séparer, segmenter la phrase, indiquer les propositions, on utilise la virgule.

Prononciation

[modifier le wikicode]

Références

[modifier le wikicode]
  1. Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Le Chasse-Marée, Douarnenez, 2003, page 759b