venĝo

Voir aussi : vengo, vengó

Espéranto

Dans d’autres systèmes d’écriture : vengxo, vengho

Étymologie

(Date à préciser) Composé de la racine venĝ (« se venger ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	venĝo \ˈven.d͡ʒo\	venĝoj \ˈven.d͡ʒoj\
Accusatif	venĝon \ˈven.d͡ʒon\	venĝojn \ˈven.d͡ʒojn\

venĝo \ˈven.d͡ʒo\

1. Revanche.
   • La popolo jam estis certa pri la vivo de l’ kondamnitoj, ĉar nun ĝi fariĝis ilia zorganto kaj eĉ Cezaro ne kuraĝus plu persekuti ilin per sia venĝo. — (Kabe, Internacia krestomatio', 1907)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Autre alphabet ou système d’écriture

• vengxo
• vengho

Apparentés étymologiques

• venĝi
• venĝa
• venĝado
• venĝanto
• venĝema

Prononciation

• \ˈven.d͡ʒo\
• Toulouse (France) : écouter « venĝo [Prononciation ?] » (bon niveau)

Références

Bibliographie

• venĝo sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• venĝo sur le site Reta-vortaro.de (RV)