scortatus
Apparence
Étymologie
[modifier le wikicode]- Déverbal de scortor (« fréquenter les courtisanes »), dérivé de scortatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun
[modifier le wikicode]Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | scortatus | scortatūs |
Vocatif | scortatus | scortatūs |
Accusatif | scortatum | scortatūs |
Génitif | scortatūs | scortatuum |
Datif | scortatūi ou scortatū |
scortatibus |
Ablatif | scortatū | scortatibus |
scortatus \Prononciation ?\ masculin
- Fréquentation des prostituées, débauche, libertinage.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe
[modifier le wikicode]Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | scortatus | scortată | scortatum | scortatī | scortatae | scortată |
Vocatif | scortate | scortată | scortatum | scortatī | scortatae | scortată |
Accusatif | scortatum | scortatăm | scortatum | scortatōs | scortatās | scortată |
Génitif | scortatī | scortatae | scortatī | scortatōrŭm | scortatārŭm | scortatōrŭm |
Datif | scortatō | scortatae | scortatō | scortatīs | scortatīs | scortatīs |
Ablatif | scortatō | scortatā | scortatō | scortatīs | scortatīs | scortatīs |
scortatus \Prononciation ?\
- Participe passé de scortor.
Références
[modifier le wikicode]- « scortatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 1405)