scivolemo

Espéranto

Composé des racines sci (« savoir ») et vol (« vouloir »), du suffixe -em- (« penchant ») et de la finale -o (substantif).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	scivolemo \st͡si.vo.ˈle.mo\	scivolemoj \st͡si.vo.ˈle.moj\
Accusatif	scivolemon \st͡si.vo.ˈle.mon\	scivolemojn \st͡si.vo.ˈle.mojn\

scivolemo \st͡si.vo.ˈle.mo\

Curiosité.
- Orfiŝeto, pro sia kutima scivolemo, ennaĝis en liajn manojn, kiam li trempis ilin en la akvon. — (Tim Westover, Orfiŝeto kaj la Glacia Monto, Marvirinstrato, 2009, page {{{2}}})
  Orfiŝeto, de son habituelle curiosité, nageas dans ses mains, quand il les trempa dans l’eau.