roeñv

Breton

Étymologie

Du moyen breton roeuff.

Nom commun

Singulier	Pluriel
roeñv	roeñvoù

roeñv \ˈrwẽʷ\ féminin

1. (Navigation) Aviron, rame.
   • Cʼhwi a gemero ar roeñv, ha, gant ar roeñv, cʼhwi a viro ouzh ar vag da skeiñ he fri ouzh ar ribl. — (Jakez Riou, An ti satanazet, Skridoù Breizh, 1944, page 107)

     Vous prendrez la rame, et, avec la rame, vous empêcherez le bateau de cogner contre la berge.

   • Ha sach war ar roeñv-ze  ! — (Jules Gros, Le Trésor du Breton parlé - 2 : Dictionnaire breton-français des expressions figurées, 1re édition 1970, page 452)

     Et tire (souque) sur cet aviron !

Dérivés

• diroeñv
• roeñvad
• roeñvadeg
• roeñvadenn
• roeñval
• roeñvaoueg
• roeñvat
• roeñveg
• roeñvek
• roeñvenn
• roeñver
• roeñverez
• roeñverezh
• roeñviad
• roeñviñ
• roeñvigenn
• roeñvigennañ
• roeñvigenner
• roeñvigennerez
• roeñvour
• roeñvourez

Anagrammes

• eñvor