relictus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | relictus | relictūs |
Vocatif | relictus | relictūs |
Accusatif | relictum | relictūs |
Génitif | relictūs | relictuum |
Datif | relictūi ou relictū |
relictibus |
Ablatif | relictū | relictibus |
relictus \Prononciation ?\ masculin
- Abandon, délaissement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | relictus | relictă | relictum | relictī | relictae | relictă |
Vocatif | relicte | relictă | relictum | relictī | relictae | relictă |
Accusatif | relictum | relictăm | relictum | relictōs | relictās | relictă |
Génitif | relictī | relictae | relictī | relictōrŭm | relictārŭm | relictōrŭm |
Datif | relictō | relictae | relictō | relictīs | relictīs | relictīs |
Ablatif | relictō | relictā | relictō | relictīs | relictīs | relictīs |
relictus \Prononciation ?\
Références[modifier le wikicode]
- « relictus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage