pełnomocnictwo
Étymologie
[modifier le wikicode]- Dérivé de pełnomocnik, avec le suffixe -stwo.
Nom commun
[modifier le wikicode]| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | pełnomocnictwo | pełnomocnictwa |
| Vocatif | pełnomocnictwo | pełnomocnictwa |
| Accusatif | pełnomocnictwo | pełnomocnictwa |
| Génitif | pełnomocnictwa | pełnomocnictw |
| Locatif | pełnomocnictwie | pełnomocnictwach |
| Datif | pełnomocnictwu | pełnomocnictwom |
| Instrumental | pełnomocnictwem | pełnomocnictwami |
pełnomocnictwo \pɛwnɔ̃mɔʦ̑ʲˈɲiʦ̑tfɔ\ neutre
- (Droit) Pleins pouvoirs.
Gdy pełnomocnik był ustanowiony przez kilka osób do wspólnego interesu, każda z nich odpowiedzialna jest solidarnie względem niego za wszelkie skutki pełnomocnictwa.
— (Stanisław Zawadzki, Prawo cywilne obowiazujace w królestwi Polskiém, 1860)
Synonymes
[modifier le wikicode]Apparentés étymologiques
[modifier le wikicode]Voir aussi
[modifier le wikicode]- pełnomocnictwo sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais)
Références
[modifier le wikicode]- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : pełnomocnictwo. (liste des auteurs et autrices)