ostentaticius
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Dérivé de ostentatus, avec le suffixe -icius.
Adjectif [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | ostentaticius | ostentaticiă | ostentaticium | ostentaticiī | ostentaticiae | ostentaticiă |
Vocatif | ostentaticie | ostentaticiă | ostentaticium | ostentaticiī | ostentaticiae | ostentaticiă |
Accusatif | ostentaticium | ostentaticiăm | ostentaticium | ostentaticiōs | ostentaticiās | ostentaticiă |
Génitif | ostentaticiī | ostentaticiae | ostentaticiī | ostentaticiōrŭm | ostentaticiārŭm | ostentaticiōrŭm |
Datif | ostentaticiō | ostentaticiae | ostentaticiō | ostentaticiīs | ostentaticiīs | ostentaticiīs |
Ablatif | ostentaticiō | ostentaticiā | ostentaticiō | ostentaticiīs | ostentaticiīs | ostentaticiīs |
ostentaticius \Prononciation ?\
- D’ostentation, de parade.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Références[modifier le wikicode]
- « ostentaticius », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- « ostentaticius », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage