munitus
Apparence
Étymologie
[modifier le wikicode]- De munio.
Forme de verbe
[modifier le wikicode]Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | munitus | munită | munitum | munitī | munitae | munită |
Vocatif | munite | munită | munitum | munitī | munitae | munită |
Accusatif | munitum | munităm | munitum | munitōs | munitās | munită |
Génitif | munitī | munitae | munitī | munitōrŭm | munitārŭm | munitōrŭm |
Datif | munitō | munitae | munitō | munitīs | munitīs | munitīs |
Ablatif | munitō | munitā | munitō | munitīs | munitīs | munitīs |
munitus \Prononciation ?\
- Participe passé de munio (« munir d'une enceinte, fortifier »)
- (Architecture) Fortifié, muni de murailles.
munitissima castra
— (Caesar. BG. 4)- camp très bien fortifié.
- Muni de défenses : assuré, couvert, abrité, défendu, protégé, garanti.
quorum auctoritate quae deliquisset munita fore sperabat
— (Sall. J. 28)- sur le crédit desquels il espérait couvrir ses fautes.
- Frayé, ouvert.
munita via.
- chemin frayé, voie ouverte.
- (Architecture) Fortifié, muni de murailles.
Variantes
[modifier le wikicode]Références
[modifier le wikicode]- « munitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage