malfeliĉo

Espéranto

Dans d’autres systèmes d’écriture : malfelicxo, malfelicho

Étymologie

Composé du préfixe mal- (« contraire »), de la racine feliĉ (« heureux ») et de la finale -o (substantif).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	malfeliĉo \mal.fe.ˈli.t͡ʃo\	malfeliĉoj \mal.fe.ˈli.t͡ʃoj\
Accusatif	malfeliĉon \mal.fe.ˈli.t͡ʃon\	malfeliĉojn \mal.fe.ˈli.t͡ʃojn\

malfeliĉo \mal.fe.ˈli.t͡ʃo\    composition de racines de l’Antaŭparolo

1. Malheur.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
   • (Antaŭparolo) La erareco en la nacia traduko de tiu aŭ alia vorto ne prezentas grandan malfeliĉon…

     Le caractère erroné de la traduction de tel ou autre mot ne représente pas un grand malheur…

   • (Ekzercaro §41) Rakontu al mi vian malfeliĉon, ĉar eble mi povos helpi al vi.

     Raconte-moi ton malheur, car peut-être je pourrai t’aider.

   • (Ekzercaro §42) Malfeliĉo ofte kunigas la homojn, kaj feliĉo ofte disigas ilin.

     Un malheur unit souvent les hommes et un bonheur souvent les sépare.

   • Feliĉo fierigas, malfeliĉo saĝigas - Un bonheur rend fier, un malheur rend sage.

Prononciation

• Toulouse (France) : écouter « malfeliĉo [Prononciation ?] » (bon niveau)

Références

Bibliographie

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• malfeliĉo sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• malfeliĉo sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition "mal-feliĉ-o" présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo,  R1 de l’Akademio de Esperanto).