Bremaik, dres e-giz ma voe livet, un drugar, gant Murillo, an arzour meur, eo tarzhet dirak e selloù, e-kreiz un nijad aeledigoù kuilh ha noazh, ar Wercʼhez dibecʼhed, gant he zreid benniget war gresk al loar, he daouarn juntet ganti war he cʼhalon, he selloù goursavet ; [...] !...— (Youenn Drezen, Sizhun ar breur Arturo, Éditions Al Liamm, 1971, page 11)
Il y a peu, exactement comme l’a peint, un régal, Murillo, le grand artiste, a surgi devant ses yeux, au milieu d’un envol d’angelots potelés et nus, la Vierge immaculée, avec ses pieds bénis sur le croissant de lune, ses mains jointes sur son cœur, son regard levé ; [...] !...
E gwir - anat e oa pa selled pizh outi - e oa skignet war he dremm guilh evel liv un anoaz kuzhet.— (Honoré de Balzac, Ar Vretechenn Veur, in Al Liamm, no 9, juillet-août 1948, page 42)
À la vérité - c'était flagrant quand on l'examinait - s'était déposées sur son visage potelé comme des traces de chagrin caché.