klañv

Breton

Étymologie

Du moyen breton claff.

À comparer avec les adjectifs claf en gallois, klav en cornique et clamh en irlandais (sens identique), ainsi que le substantif cloimh « gale » en gaélique d’Écosse.

Issu du celtique *klamos, d’origine inconnue.

Adjectif

Nature	Forme
Positif	klañv
Comparatif	klañvocʼh
Superlatif	klañvañ
Exclamatif	klañvat

Mutation	Forme
Non muté	klañv
Adoucissante	glañv

klañv \ˈklã(w)\

1. Malade.
2. Enragé (chien).
3. (Familier) Exaspéré (personne).

Synonymes

(2)

• kounniriek

(3)

• hegazet

Antonymes

• yac'h

Dérivés

• digleñved
• digleñvediñ
• digleñvel
• gouglañv
• karr-klañvdi
• kinglañv
• klañv-bras
• klañv-diglañv
• klañvdi
• klañvdiour
• klañvdiourez
• klañv-fall
• klañvgarr
• klañv-moñs
• klañvaat
• klañvadurezh
• klañvenn
• klañvet
• klañvidig
• klañvidik
• klañvour
• klañvus
• kleñved
• kleñvedel
• kleñvedus
• kleñvel

Nom commun

Mutation	Singulier	Pluriel 1	Pluriel 2
Non muté	klañv	kleñvien	kleñvion
Adoucissante	glañv	gleñvien	gleñvion
Spirante	cʼhlañv	cʼhleñvien	cʼhleñvion

klañv \ˈklã(w)\

1. Malade.