jactitabundus

Latin

Étymologie

Dérivé de jactito (« pérorer »), avec le suffixe -bundus.

Adjectif

Cas	Singulier			Pluriel
	Masculin	Féminin	Neutre	Masculin	Féminin	Neutre
Nominatif	jactitabundus	jactitabundă	jactitabundum	jactitabundī	jactitabundae	jactitabundă
Vocatif	jactitabunde	jactitabundă	jactitabundum	jactitabundī	jactitabundae	jactitabundă
Accusatif	jactitabundum	jactitabundăm	jactitabundum	jactitabundōs	jactitabundās	jactitabundă
Génitif	jactitabundī	jactitabundae	jactitabundī	jactitabundōrŭm	jactitabundārŭm	jactitabundōrŭm
Datif	jactitabundō	jactitabundae	jactitabundō	jactitabundīs	jactitabundīs	jactitabundīs
Ablatif	jactitabundō	jactitabundā	jactitabundō	jactitabundīs	jactitabundīs	jactitabundīs

jactitabundus \Prononciation ?\

1. Vantard.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

• « jactitabundus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage