ipmilmeahttunvuohta

Same du Nord

Étymologie

De ipmilmeahttun (« impie ») avec le suffixe de dérivation nominale -vuohta.

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	ipmilmeahttunvuohta	ipmilmeahttunvuođat
Accusatif Génitif	ipmilmeahttunvuođa	ipmilmeahttunvuođaid
Illatif	ipmilmeahttunvuhtii	ipmilmeahttunvuođaide
Locatif	ipmilmeahttunvuođas	ipmilmeahttunvuođain
Comitatif	ipmilmeahttunvuođain	ipmilmeahttunvuođaiguin
Essif	ipmilmeahttunvuohtan

Avec suffixes possessifs	Singulier	Duel	Pluriel
1re personne	ipmilmeahttunvuohtan	ipmilmeahttunvuohtame	ipmilmeahttunvuohtamet
2e personne	ipmilmeahttunvuohtat	ipmilmeahttunvuohtade	ipmilmeahttunvuohtadet
3e personne	ipmilmeahttunvuohtas	ipmilmeahttunvuohtaska	ipmilmeahttunvuohtaset

ipmilmeahttunvuohta /ˈipmilmeæ̯hːtunvuo̯htɑ/

1. Impiété.
   • Dat buktá albmosii eahpebassi áigumušaid, váimmu ipmilmeahttunvuođa ja baksamiid buhtismeahttunvuođa. — (effatha.dk)

     Cela apporte manifestement des intentions profanes, un impiété du cœur et une impureté des lèvres.