inclinatus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Déverbal de inclino, dérivé de inclinatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | inclinatus | inclinatūs |
Vocatif | inclinatus | inclinatūs |
Accusatif | inclinatum | inclinatūs |
Génitif | inclinatūs | inclinatuum |
Datif | inclinatūi ou inclinatū |
inclinatibus |
Ablatif | inclinatū | inclinatibus |
inclinatus \Prononciation ?\ masculin
- (Grammaire) Inflexion.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | inclinatus | inclinată | inclinatum | inclinatī | inclinatae | inclinată |
Vocatif | inclinate | inclinată | inclinatum | inclinatī | inclinatae | inclinată |
Accusatif | inclinatum | inclinatăm | inclinatum | inclinatōs | inclinatās | inclinată |
Génitif | inclinatī | inclinatae | inclinatī | inclinatōrŭm | inclinatārŭm | inclinatōrŭm |
Datif | inclinatō | inclinatae | inclinatō | inclinatīs | inclinatīs | inclinatīs |
Ablatif | inclinatō | inclinatā | inclinatō | inclinatīs | inclinatīs | inclinatīs |
inclinatus \Prononciation ?\
- Participe passé de inclino.
Références[modifier le wikicode]
- « inclinatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage