harcownik

Polonais

Étymologie

Composé de harc, -ów et -nik, apparenté au tchèque harcovník de même sens.

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	harcownik	harcownicy
Vocatif	harcowniku	harcownicy
Accusatif	harcownika	harcowników
Génitif	harcownika	harcowników
Locatif	harcowniku	harcownikach
Datif	harcownikowi	harcownikom
Instrumental	harcownikiem	harcownikami

Pojedynek tatarskiego harcownika Czełubeja z Aleksandrem Pierieswietem przed bitwą na Kulikowym Polu w 1380. Krótkie starcie zakończyło się śmiercią obydwu uczestników pojedynku.

harcownik \Prononciation ?\ masculin animé

1. (Militaire) Éclaireur.
   • Przepasani przez piersi, na ukos, czerwonymi nałęczami (ręcznikami), harcownicy w kilkadziesiąt koni potrafili dotrzeć w środek obozu wroga, czyniąc zamęt. — (Harce sur l’encyclopédie Wikipédia (en polonais) )

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)