gentilicius

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.

Latin[modifier le wikicode]

Étymologie[modifier le wikicode]

Avec, pour variante gentilitius, dérivé de gentilis (« qui a une parenté, qui appartient à la famille »), avec le suffixe -icius.

Adjectif [modifier le wikicode]

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif gentilicius gentiliciă gentilicium gentiliciī gentiliciae gentiliciă
Vocatif gentilicie gentiliciă gentilicium gentiliciī gentiliciae gentiliciă
Accusatif gentilicium gentiliciăm gentilicium gentiliciōs gentiliciās gentiliciă
Génitif gentiliciī gentiliciae gentiliciī gentiliciōrŭm gentiliciārŭm gentiliciōrŭm
Datif gentiliciō gentiliciae gentiliciō gentiliciīs gentiliciīs gentiliciīs
Ablatif gentiliciō gentiliciā gentiliciō gentiliciīs gentiliciīs gentiliciīs

gentilicius \Prononciation ?\

  1. De famille, de gens.

Dérivés dans d’autres langues[modifier le wikicode]

Références[modifier le wikicode]