dzwonić
Apparence
Étymologie
[modifier le wikicode]- Du vieux slave[1] qui donne aussi le tchèque zvonit, le russe звонить, zvonit'.
- Apparenté à zwać (« appeler »).
Verbe
[modifier le wikicode]dzwonić \ʣ̑vɔ̃ɲiʨ̑\ imperfectif (perfectif : zadzwonić) (voir la conjugaison)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0a/US_Navy_030704-N-3168W-012_As_part_of_this_year%27s_Fourth_of_July_celebration%2C_Electronics_Technician_3rd_Class_Krauss_rings_the_ship%27s_bell_thirteen_times_simultaneously_with_the_U.S._Liberty_Bell_in_honor_of_the_thirtee.jpg/220px-thumbnail.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/11/US_Navy_081128-N-2456S-030_Aviation_Ordnanceman_Airman_Nathan_Porzio%2C_assigned_to_the.jpg/220px-US_Navy_081128-N-2456S-030_Aviation_Ordnanceman_Airman_Nathan_Porzio%2C_assigned_to_the.jpg)
- Sonner.
- Téléphoner, faire sonner le téléphone.
- Faire un bruit de cloche.
A samochód toczył się niezgrabnie, chrzęścił i skrzypiał, dzwonił i kaszlał.
— (Jerzy Broszkiewicz, Wielka, większa i największa, 1960)
Synonymes
[modifier le wikicode]Dérivés
[modifier le wikicode]Références
[modifier le wikicode]- Cette page utilise des informations de l’article du Wiktionnaire en polonais, sous licence CC BY-SA 4.0 : dzwonić. (liste des auteurs et autrices)
- ↑ « dzwon », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927