dębień

Voir aussi : Debien, Dębień

Polonais

Étymologie

Du tchèque duben, apparenté à dąb (« chêne »).

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	dębień	dębnie
Vocatif	dębniu	dębnie
Accusatif	dębeń	dębnie
Génitif	dębnia	dębniów
Locatif	dębniu	dębniach
Datif	dębniowi	dębniom
Instrumental	dębniem	dębniami

dębień \Prononciation ?\ masculin inanimé

1. (Désuet) Avril.
   • W biblji (całkiem z czeska) brzezeń dla ‘marca’, a dębień dla ‘kwietnia’. Maj, łaciński. Czyrzwiec, od ‘czerwu’ pszczelego, inaczej czyrwień, ugornik albo zok; w cerk. izok (‘czerwiec’ i ‘konik polny, szarańcza’ dla ‘wystających oczu’). — (« Miesiąc, nazwy miesięczne », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927)

     La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

• kwiecień
• (Désuet) łżykwiat

Voir aussi

• Calendrier slave sur l’encyclopédie Wikipédia