communicatus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
- Déverbal de communico, dérivé de communicatum, avec le suffixe -us, -us.
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | communicatus | communicatūs |
Vocatif | communicatus | communicatūs |
Accusatif | communicatum | communicatūs |
Génitif | communicatūs | communicatuum |
Datif | communicatūi ou communicatū |
communicatibus |
Ablatif | communicatū | communicatibus |
communicatus \Prononciation ?\ masculin
- Participation à.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | communicatus | communicată | communicatum | communicatī | communicatae | communicată |
Vocatif | communicate | communicată | communicatum | communicatī | communicatae | communicată |
Accusatif | communicatum | communicatăm | communicatum | communicatōs | communicatās | communicată |
Génitif | communicatī | communicatae | communicatī | communicatōrŭm | communicatārŭm | communicatōrŭm |
Datif | communicatō | communicatae | communicatō | communicatīs | communicatīs | communicatīs |
Ablatif | communicatō | communicatā | communicatō | communicatīs | communicatīs | communicatīs |
communicatus \Prononciation ?\
- Participe passé de communico.
Références[modifier le wikicode]
- « communicatus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage