buhtismeahttunvuohta

Same du Nord

Étymologie

De buhtismeahttun (« malpropre, impur ») avec le suffixe de dérivation nominale -vuohta.

Nom commun

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	buhtismeahttunvuohta	buhtismeahttunvuođat
Accusatif Génitif	buhtismeahttunvuođa	buhtismeahttunvuođaid
Illatif	buhtismeahttunvuhtii	buhtismeahttunvuođaide
Locatif	buhtismeahttunvuođas	buhtismeahttunvuođain
Comitatif	buhtismeahttunvuođain	buhtismeahttunvuođaiguin
Essif	buhtismeahttunvuohtan

Avec suffixes possessifs	Singulier	Duel	Pluriel
1re personne	buhtismeahttunvuohtan	buhtismeahttunvuohtame	buhtismeahttunvuohtamet
2e personne	buhtismeahttunvuohtat	buhtismeahttunvuohtade	buhtismeahttunvuohtadet
3e personne	buhtismeahttunvuohtas	buhtismeahttunvuohtaska	buhtismeahttunvuohtaset

buhtismeahttunvuohta /ˈbuhtismeæ̯hːtunvuo̯htɑ/

1. Malpropreté, impureté.
   • Dat buktá albmosii eahpebassi áigumušaid, váimmu ipmilmeahttunvuođa ja baksamiid buhtismeahttunvuođa. — (effatha.dk)

     Cela apporte manifestement des intentions profanes, un impiété du cœur et une impureté des lèvres.