blirarú
Kotava[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Verbe [modifier le wikicode]
Personne | Présent | Passé | Futur |
---|---|---|---|
1re du sing. | blirarú | bliraruyú | blirarutú |
2e du sing. | blirarul | bliraruyul | blirarutul |
3e du sing. | blirarur | bliraruyur | blirarutur |
1re du plur. | blirarut | bliraruyut | blirarutut |
2e du plur. | bliraruc | bliraruyuc | blirarutuc |
3e du plur. | blirarud | bliraruyud | blirarutud |
4e du plur. | bliraruv | bliraruyuv | blirarutuv |
voir Conjugaison en kotava |
blirarú \bliraˈru\ intransitif
Prononciation[modifier le wikicode]
- France : écouter « blirarú [blira'ru] »
Références[modifier le wikicode]
- Staren Fetcey, Verbe -arú et verbes composés, novembre 2017, 8 pages