barbulo

Espéranto

Composé de la racine barb (« barbe »), du suffixe -ul- (« individu ») et de la finale -o (substantif).

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	barbulo \bar.ˈbu.lo\	barbuloj \bar.ˈbu.loj\
Accusatif	barbulon \bar.ˈbu.lon\	barbulojn \bar.ˈbu.lojn\

barbulo \bar.ˈbu.lo\

Individu barbu.
- Proksimiĝis al la riverbordo barbulo, kiu trenis kamelon per bridilo. — (Tim Westover, Orfiŝeto kaj la Glacia Monto, Marvirinstrato, 2009, page {{{2}}})
  Un homme barbu s’approcha de la berge, tirant un chameau par la bride.