admonitus
Latin[modifier le wikicode]
Étymologie[modifier le wikicode]
Nom commun [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Nominatif | admonitus | admonitūs |
Vocatif | admonitus | admonitūs |
Accusatif | admonitum | admonitūs |
Génitif | admonitūs | admonituum |
Datif | admonitūi ou admonitū |
admonitibus |
Ablatif | admonitū | admonitibus |
admonitus \Prononciation ?\ masculin
- Rappel, conseil.
admonitu istius.
- sur son conseil.
- Paroles d'encouragement.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Notes[modifier le wikicode]
- Toujours usité à l'ablatif, sauf chez quelques rares auteurs.
Apparentés étymologiques[modifier le wikicode]
Forme de verbe [modifier le wikicode]
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | admonitus | admonită | admonitum | admonitī | admonitae | admonită |
Vocatif | admonite | admonită | admonitum | admonitī | admonitae | admonită |
Accusatif | admonitum | admonităm | admonitum | admonitōs | admonitās | admonită |
Génitif | admonitī | admonitae | admonitī | admonitōrŭm | admonitārŭm | admonitōrŭm |
Datif | admonitō | admonitae | admonitō | admonitīs | admonitīs | admonitīs |
Ablatif | admonitō | admonitā | admonitō | admonitīs | admonitīs | admonitīs |
admonitus \Prononciation ?\
- Participe passé de admoneo.
Références[modifier le wikicode]
- « admonitus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 49)