accordéieren
Étymologie
[modifier le wikicode]- Emprunt du verbe français.
Verbe
[modifier le wikicode]| Infinitif | accordéieren | |||
|---|---|---|---|---|
| Verbe auxiliaire | hunn | |||
| Participe passé | accordéiert | |||
| Indicatif | ||||
| Présent | ech accordéieren du accordéiers hien, si, hatt accordéiert mir accordéieren dir accordéiert si accordéieren |
Passé composé |
ech hunn accordéiert du hues accordéiert hien, si, hatt huet accordéiert mir hunn accordéiert dir hutt accordéiert si hunn accordéiert | |
| Prétérit | verbe sans prétérit | Plus-que-parfait | ech hat accordéiert du has accordéiert hien, si, hatt hat accordéiert mir haten accordéiert dir hat accordéiert si haten accordéiert | |
| Futur I | ech wäert accordéieren du wäerts accordéieren hien, si, hatt wäert accordéieren mir wäerten accordéieren dir wäert accordéieren si wäerten accordéieren |
Futur II | ech wäert accordéiert hunn du wäerts accordéiert hunn hien / si, hatt wäert accordéiert hunn mir wäerten accordéiert hunn dir wäert accordéiert hunn si wäerten accordéiert hunn | |
| Conditionnel | ||||
| Conditionnel présent |
ech géif accordéieren du géifs accordéieren hien, si, hatt géif accordéieren mir géifen accordéieren dir géift accordéieren si géifen accordéieren |
Conditionnel passé |
ech hätt accordéiert du häss accordéiert hien, si, hatt hätt accordéiert mir hätten accordéiert dir hätt accordéiert si hätten accordéiert | |
| Impératif | ||||
| accordéier! accordéiert! | ||||
accordéiere(n) \a.kɔʁ.ˈde.jə.ʁən\
- Accorder, allouer, octroyer.
- D’Bank huet hinnen e Prêt accordéiert. : La banque leur a accordé un prêt.
Notes
[modifier le wikicode]La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « accordéiere » est utilisé.
Synonymes
[modifier le wikicode]