accentuéieren
Étymologie
[modifier le wikicode]- Emprunt du verbe français.
Verbe
[modifier le wikicode]| Infinitif | accentuéieren | |||
|---|---|---|---|---|
| Verbe auxiliaire | hunn | |||
| Participe passé | accentuéiert | |||
| Indicatif | ||||
| Présent | ech accentuéieren du accentuéiers hien, si, hatt accentuéiert mir accentuéieren dir accentuéiert si accentuéieren |
Passé composé |
ech hunn accentuéiert du hues accentuéiert hien, si, hatt huet accentuéiert mir hunn accentuéiert dir hutt accentuéiert si hunn accentuéiert | |
| Prétérit | verbe sans prétérit | Plus-que-parfait | ech hat accentuéiert du has accentuéiert hien, si, hatt hat accentuéiert mir haten accentuéiert dir hat accentuéiert si haten accentuéiert | |
| Futur I | ech wäert accentuéieren du wäerts accentuéieren hien, si, hatt wäert accentuéieren mir wäerten accentuéieren dir wäert accentuéieren si wäerten accentuéieren |
Futur II | ech wäert accentuéiert hunn du wäerts accentuéiert hunn hien / si, hatt wäert accentuéiert hunn mir wäerten accentuéiert hunn dir wäert accentuéiert hunn si wäerten accentuéiert hunn | |
| Conditionnel | ||||
| Conditionnel présent |
ech géif accentuéieren du géifs accentuéieren hien, si, hatt géif accentuéieren mir géifen accentuéieren dir géift accentuéieren si géifen accentuéieren |
Conditionnel passé |
ech hätt accentuéiert du häss accentuéiert hien, si, hatt hätt accentuéiert mir hätten accentuéiert dir hätt accentuéiert si hätten accentuéiert | |
| Impératif | ||||
| accentuéier! accentuéiert! | ||||
accentuéiere(n) \Prononciation ?\
- (Linguistique) Accentuer (une syllabe, une lettre).
- Du muss d’Silbe méi däitlech accentuéieren, fir datt een d’Wuert versteet. : Tu dois accentuer la syllabe plus distinctement pour qu’on comprenne bien le mot.
Notes
[modifier le wikicode]La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « accentuéiere » est utilisé.