absolvéieren

Luxembourgeois

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Verbe

Infinitif	absolvéieren
Verbe auxiliaire	hunn
Participe passé	absolvéiert
Indicatif
Présent	ech absolvéieren du absolvéiers hien, si, hatt absolvéiert mir absolvéieren dir absolvéiert si absolvéieren	Passé composé	ech hunn absolvéiert du hues absolvéiert hien, si, hatt huet absolvéiert mir hunn absolvéiert dir hutt absolvéiert si hunn absolvéiert
Prétérit	verbe sans prétérit	Plus-que-parfait	ech hat absolvéiert du has absolvéiert hien, si, hatt hat absolvéiert mir haten absolvéiert dir hat absolvéiert si haten absolvéiert
Futur I	ech wäert absolvéieren du wäerts absolvéieren hien, si, hatt wäert absolvéieren mir wäerten absolvéieren dir wäert absolvéieren si wäerten absolvéieren	Futur II	ech wäert absolvéiert hunn du wäerts absolvéiert hunn hien / si, hatt wäert absolvéiert hunn mir wäerten absolvéiert hunn dir wäert absolvéiert hunn si wäerten absolvéiert hunn
Conditionnel
Conditionnel présent	ech géif absolvéieren du géifs absolvéieren hien, si, hatt géif absolvéieren mir géifen absolvéieren dir géift absolvéieren si géifen absolvéieren	Conditionnel passé	ech hätt absolvéiert du häss absolvéiert hien, si, hatt hätt absolvéiert mir hätten absolvéiert dir hätt absolvéiert si hätten absolvéiert
Impératif
absolvéier! absolvéiert!

absolvéieren \Prononciation ?\ transitif

1. Accomplir (ses études), suivre (des cours), faire (des études).
   • Mäin Dokter huet säin Universitéitsstudium zu Bréissel absolvéiert. : Mon médecin a fait ses études à l’université de Bruxelles.

Notes

La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « absolvéiere » est utilisé.

Synonymes

• ofschléissen