abéissen
Étymologie
[modifier le wikicode]Verbe
[modifier le wikicode]| Infinitif | abéissen | |||
|---|---|---|---|---|
| Verbe auxiliaire | hunn | |||
| Participe passé | agebéisst | |||
| Indicatif | ||||
| Présent | ech béissen an du béiss an hien, si, hatt béisst an mir béissen an dir béisst an si béissen an |
Passé composé |
ech hunn agebéisst du hues agebéisst hien, si, hatt huet agebéisst mir hunn agebéisst dir hutt agebéisst si hunn agebéisst | |
| Prétérit | verbe sans prétérit | Plus-que-parfait | ech hat agebéisst du has agebéisst hien, si, hatt hat agebéisst mir haten agebéisst dir hat agebéisst si haten agebéisst | |
| Futur I | ech wäert abéissen du wäerts abéissen hien, si, hatt wäert abéissen mir wäerten abéissen dir wäert abéissen si wäerten abéissen |
Futur II | ech wäert agebéisst hunn du wäerts agebéisst hunn hien / si, hatt wäert agebéisst hunn mir wäerten agebéisst hunn dir wäert agebéisst hunn si wäerten agebéisst hunn | |
| Conditionnel | ||||
| Conditionnel présent |
ech géif abéissen du géifs abéissen hien, si, hatt géif abéissen mir géifen abéissen dir géift abéissen si géifen abéissen |
Conditionnel passé |
ech hätt agebéisst du häss agebéisst hien, si, hatt hätt agebéisst mir hätten agebéisst dir hätt agebéisst si hätten agebéisst | |
| Impératif | ||||
| - | ||||
abéisse(n) \Prononciation ?\ transitif
- Perdre (cesser d’avoir).
- Hien huet e groussen Deel vu sengem Charme agebéisst. : Il a perdu une grande partie de son charme.
Notes
[modifier le wikicode]La forme de ce mot avec n final est utilisée lorsque le mot qui suit débute soit par une voyelle, soit par les consonnes d, h, n, t ou z (règle « de l’Eifel »), sinon « abéisse » est utilisé.