aaneenvoegen

Néerlandais

Étymologie

Du verbe voegen (joindre), avec l’adverbe aaneen (bout à bout).

Verbe

	Présent	Prétérit
ik	voeg aaneen	voegde aaneen
jij	voegt aaneen
hij, zij, het	voegt aaneen
wij	voegen aaneen	voegden aaneen
jullie	voegen aaneen
zij	voegen aaneen
u	voegt aaneen	voegde aaneen
Auxiliaire	Participe présent	Participe passé
hebben	aaneenvoegend	aaneengevoegd

aaneenvoegen \Prononciation ?\ transitif

1. Joindre, accoupler.

Synonymes

• bijeenbrengen
• samenbrengen
• verenigen

Prononciation

→ Prononciation manquante. (Ajouter)

• (Région à préciser) : écouter « aaneenvoegen [Prononciation ?] »