aŭtoritata

Voir aussi : autoritata

Espéranto

Dans d’autres systèmes d’écriture : auxtoritata, autoritata

Étymologie

Composé de la racine aŭtoritat (« autorité ») et de la finale -a (adjectif).

Adjectif

Cas	Singulier	Pluriel
Nominatif	aŭtoritata \aw.to.ri.ˈta.ta\	aŭtoritataj \aw.to.ri.ˈta.taj\
Accusatif	aŭtoritatan \aw.to.ri.ˈta.tan\	aŭtoritatajn \aw.to.ri.ˈta.tajn\

aŭtoritata \aw.to.ri.ˈta.ta\    composition de racines de l’Antaŭparolo

1. Autoritaire, compétent (dont c’est la compétence).
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
   • (Antaŭparolo) …ia aŭtoritata institucio enkondukos ilin en la vortaron oficialan, kiel « Aldonon al la Fundamento »

     quelque intitution compétente les introduira dans le dictionnaire officiel, comme « Appendice à la Fundamento »

   • (Antaŭparolo) 3. ĝis la tempo kiam aŭtoritata centra institucio decidos pligrandigi (neniam ŝanĝi!) la ĝisnunan fundamenton, …

     3. jusqu’au moment où un institution centrale compétente decidera d’agrandir (jamais changer!) la fundamento d’aujourd’hui,…

Apparentés étymologiques

• aŭtoritato (mot-racine 1OA, fond. grâce à 7OA ) : autorité

Prononciation

• France (Toulouse) : écouter « aŭtoritata [Prononciation ?] »
• France : écouter « aŭtoritata [Prononciation ?] »

Références

Bibliographie

• E. Grosjean-Maupin, Plena Vortaro de Esperanto, SAT, Parizo, 1934 (racine U.V-4OA)
• aŭtoritata sur le site Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV)
• aŭtoritata sur le site Reta-vortaro.de (RV)
• Composition aŭtoritat-a présente dans l’Antaŭparolo de la Fundamento (Antaŭparolo,  Ald1, R1 de l’Akademio de Esperanto).