Aller au contenu

Poeninus

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Variante de Penninus[1].
Cas Singulier Pluriel
Nominatif Poeninus Poeninī
Vocatif Poenine Poeninī
Accusatif Poeninum Poeninōs
Génitif Poeninī Poeninōrum
Datif Poeninō Poeninīs
Ablatif Poeninō Poeninīs

Poeninus \Prononciation ?\ masculin

  1. (Géographie) Alpes pennines.
    • Adiuncto Britannico exercitu ingens viribus opibusque Vitellius duos duces, duo itinera bello destinavit: Fabius Valens adlicere vel, si abnuerent, vastare Gallias et Cottianis Alpibus Italiam inrumpere, Caecina propiore transitu Poeninis iugis degredi iussus. Valenti inferioris exercitus electi cum aquila quintae legionis et cohortibus alisque, ad quadraginta milia armatorum data; triginta milia Caecina e superiore Germania ducebat, quorum robur legio unaetvicensima fuit. addita utrique Germanorum auxilia, et quibus Vitellius suas quoque copias supplevit, tota mole belli secuturus. — (Tacite, Historiae)
      Après l’accession de l’armée Britannique, Vitellius, bien pourvu d’armes & d’argent, résolut de faire marcher ſes troupes par deux chemins & sous deux généraux. Il chargea Fabius Valens d’attirer à son parti Gaules, ou sur leur refus de les ravager, & de déboucher en Italie par les Alpes Cotiennes : il ordonna à Cecina de gagner la crête des Pennines par le plus court chemin. Valens eut l’élite de l’armée inférieure avec l’Aigle de la cinquième légion, & assez de cohortes & de cavalerie pour lui faire une armée de quarante mille hommes.

Références

[modifier le wikicode]
  1. Félix GaffiotDictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage