Aller au contenu

Domitius

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
(Adjectif) De domus (« maison »).
(Nom propre et adjectif correspondant) Probablement apparenté à domito (« dompter »), fréquentatif de domo.
Cas Singulier
Nominatif Domitius
Vocatif Domitie
Accusatif Domitium
Génitif Domitiī
Datif Domitiō
Ablatif Domitiō

Domitius \Prononciation ?\ {{}} 2e déclinaison

Domitius \Prononciation ?\

  1. (Religion) Épithète, selon saint Augustin, d’une divinité qui installe la mariée chez son époux.
    • Cum mas et femina coniunguntur, adhibetur deus Iugatinus; sit hoc ferendum. Sed domum est ducenda quae nubit; adhibetur et deus Domiducus; ut in domo sit, adhibetur deus Domitius; ut maneat cum uiro, additur dea Manturna. — (Augustin, De civitate Dei, VI)
      Que le dieu Jugatinus préside à l’union des sexes, je le veux bien; mais il faut conduire l’épousée au toit conjugal, et voici le dieu Domiducus ; il faut l’y installer, voici le dieu Domitius ; et pour la retenir près de son mari, on appelle encore la déesse Manturna. — (trad.)
Cas Singulier Pluriel
Nominatif Domitius Domitiī
Vocatif Domitie Domitiī
Accusatif Domitium Domitiōs
Génitif Domitiī Domitiōrum
Datif Domitiō Domitiīs
Ablatif Domitiō Domitiīs

Domitius \Prononciation ?\ {{}} 2e déclinaison

Domitius \Prononciation ?\ masculin (pour une femme, on dit : Domitia)

  1. Patronyme d'une famille romaine qui comprend deux branche, les Calvini et les Ahenobarbi.
    • Domitius Aënobarbus.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
    • (Emploi adjectival) Lex Domitia de sacerdotiis.

Références

[modifier le wikicode]