Aller au contenu

Conjugaison:latin/exoculo

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de exoculō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
exoculāre exoculavisse exoculatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
exoculārī exoculatus, -a, -um esse exoculatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
exoculatum, exoculatū

Participe présent actif
exoculans, -antis
Participe futur actif
exoculatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
exoculatus, -a, -um
Adjectif verbal (participe futur passif)
exoculandus, -a, -um

  Nominatif : exoculāre
Accusatif : exoculāre
Accusatif avec prép. : exoculandum
Génitif : exoculandī
Datif : exoculandō
Ablatif : exoculandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
exoculā
exoculāte

Futur
2PS : exoculātō
3PS : exoculātō
2PP : exoculātōte
3PP : exoculantō

  Présent
exoculāre
exoculāminī

Futur
2PS : exoculātor
3PS : exoculātor
2PP : -
3PP : exoculantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
exoculō exoculābam exoculābō
exoculās exoculābās exoculābis
exoculāt exoculābat exoculābit
exoculāmus exoculābāmus exoculābimus
exoculātis exoculābātis exoculābitis
exoculant exoculābant exoculābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
exoculavī exoculaveram exoculaverō
exoculavistī exoculaverās exoculaveris
exoculavit exoculaverat exoculaverit
exoculavimus exoculaverāmus exoculaverimus
exoculavistis exoculaveratis exoculaveritis
exoculavērunt (exoculavēre) exoculaverant exoculaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
exoculem exoculārem
exoculēs exoculārēs
exoculet exoculāret
exoculēmus exoculārēmus
exoculētis exoculārētis
exoculent exoculārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
exoculaverim exoculavissem
exoculaverīs exoculavissēs
exoculaverit exoculavisset
exoculaverīmus exoculavissēmus
exoculaverītis exoculavissētis
exoculaverint exoculavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
exoculor exoculabar exoculābor
exoculāris (exoculāre) exoculabāris (exoculabāre) exoculāberis (exoculābere)
exoculātur exoculabātur exoculābitur
exoculāmur exoculabāmur exoculābimur
exoculāminī exoculabāminī exoculābiminī
exoculāntur exoculabantur exoculābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
exoculatus sum exoculatus eram exoculatus erō
exoculatus es exoculatus erās exoculatus eris
exoculatus est exoculatus erat exoculatus erit
exoculati sumus exoculati erāmus exoculati erimus
exoculati estis exoculati erātis exoculati eritis
exoculati sunt exoculati erant exoculati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
exoculer exoculārer
exoculēris (exoculēre) exoculārēris (exoculārēre)
exoculētur exoculārētur
exoculēmur exoculārēmur
exoculēminī exoculārēminī
exoculentur exoculārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
exoculatus sim exoculatus essem
exoculatus sīs exoculatus essēs
exoculatus sit exoculatus esset
exoculati sīmus exoculati essēmus
exoculati sītis exoculati essētis
exoculati sint exoculati essent