Conjugaison:latin/disconvenio

Conjugaison de disconveniō

INFINITIF
Présent actif		Parfait actif		Futur actif
disconvenīre		disconvēnisse (disconvenisse)		disconventūrus, -a, -um esse
Présent passif		Parfait passif		Futur passif
disconvenīrī		disconventus, -a, -um esse		disconventum īrī

PARTICIPE / GÉRONDIF
Participe			Gérondif
	SUPIN disconventum, disconventū Participe présent actif disconveniens, -entis Participe futur actif disconventūrus, -a, -um Participe parfait passif disconventus, -a, -um Adjectif verbal (participe futur passif) disconveniendus, -a, -um			Nominatif : disconvenīre Accusatif : disconvenīre Accusatif avec prép. : disconveniendum Génitif : disconveniendī Datif : disconveniendō Ablatif : disconveniendō

IMPÉRATIF
Actif			Passif
	Présent disconvenī disconvenīte Futur 2PS : disconvenītō 3PS : disconvenītō 2PP : disconvenītōte 3PP : disconveniuntō			Présent disconvenīre disconvenīminī Futur 2PS : disconvenītor 3PS : disconvenītor 2PP : - 3PP : disconveniuntor

INDICATIF ACTIF
Présent		Imparfait		Futur
disconveniō		disconveniēbam		disconveniam
disconvenīs		disconveniēbās		disconveniēs
disconvenīt		disconveniēbat		disconveniet
disconvenīmus		disconveniēbāmus		disconveniēmus
disconvenītis		disconveniēbātis		disconveniētis
disconveniunt		disconveniēbant		disconvenient
Parfait		Plus-que-parfait		Futur antérieur
disconvēnī		disconvēneram (disconvenieram)		disconvēnerō (disconvenierō)
disconvēnistī (disconvenisti)		disconvēnerās (disconvenierās)		disconvēneris (disconvenieris)
disconvēnit		disconvēnerat (disconvenierat)		disconvēnerit (disconvenierit)
disconvēnimus		disconvēnerāmus (disconvenierāmus)		disconvēnerimus (disconvenierimus)
disconvēnistis (disconvenistis)		disconvēneratis (disconvenierātis)		disconvēneritis (disconvenieritis)
disconvēnērunt (disconvēnēre) (disconvenierunt)		disconvēnerant (disconvenierant)		disconvēnerint (disconvenierint)

SUBJONCTIF ACTIF
Présent		Imparfait
disconveniam		disconvenīrem
disconveniās		disconvenīrēs
disconveniat		disconvenīret
disconveniāmus		disconvenīrēmus
disconveniātis		disconvenīrētis
disconveniant		disconvenīrent
Parfait		Plus-que-parfait
disconvēnerim (disconvenierim)		disconvēnissem (disconvenissem)
disconvēnerīs (disconvenierīs)		disconvēnissēs (disconvenissēs)
disconvēnerit (disconvenierit)		disconvēnisset (disconvenisset)
disconvēnerīmus (disconvenierīmus)		disconvēnissēmus (disconvenissēmus)
disconvēnerītis (disconvenierītis)		disconvēnissētis (disconvenissētis)
disconvēnerint (disconvenierint)		disconvēnissent (disconvenissent)

INDICATIF PASSIF
Présent		Imparfait		Futur
disconvenior		disconvenēbar		disconveniar
disconvenīris (disconvenīre)		disconvenēbāris (disconvenēbāre)		disconveniēris (disconveniēre)
disconvenītur		disconvenēbātur		disconveniētur
disconvenīmur		disconvenēbāmur		disconveniēmur
disconvenīminī		disconvenēbāminī		disconveniēminī
disconveniuntur		disconvenēbantur		disconvenientur
Parfait		Plus-que-parfait		Futur antérieur
disconventus sum		disconventus eram		disconventus erō
disconventus es		disconventus erās		disconventus eris
disconventus est		disconventus erat		disconventus erit
disconventi sumus		disconventi erāmus		disconventi erimus
disconventi estis		disconventi erātis		disconventi eritis
disconventi sunt		disconventi erant		disconventi erunt

SUBJONCTIF PASSIF
Présent		Imparfait
disconveniar		disconvenīrer
disconveniāris (disconveniāre)		disconvenīrēris (disconvenīrēre)
disconveniātur		disconvenīrētur
disconveniāmur		disconvenīrēmur
disconveniāminī		disconvenīrēminī
disconveniantur		disconvenīrentur
Parfait		Plus-que-parfait
disconventus sim		disconventus essem
disconventus sīs		disconventus essēs
disconventus sit		disconventus esset
disconventi sīmus		disconventi essēmus
disconventi sītis		disconventi essētis
disconventi sint		disconventi essent