Aller au contenu

Conjugaison:latin/conjecto

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.


Conjugaison de conjectō


INFINITIF
 
Présent actif   Parfait actif   Futur actif
conjectāre conjectavisse conjectatūrus, -a, -um esse
 
Présent passif Parfait passif Futur passif
conjectārī conjectatus, -a, -um esse conjectatum īrī
PARTICIPE / GÉRONDIF
 
Participe   Gérondif
  SUPIN
conjectatum, conjectatū

Participe présent actif
conjectans, -antis
Participe futur actif
conjectatūrus, -a, -um
Participe parfait passif
conjectatus, -a, -um
Adjectif verbal (participe futur passif)
conjectandus, -a, -um

  Nominatif : conjectāre
Accusatif : conjectāre
Accusatif avec prép. : conjectandum
Génitif : conjectandī
Datif : conjectandō
Ablatif : conjectandō
IMPÉRATIF
 
Actif   Passif
  Présent
conjectā
conjectāte

Futur
2PS : conjectātō
3PS : conjectātō
2PP : conjectātōte
3PP : conjectantō

  Présent
conjectāre
conjectāminī

Futur
2PS : conjectātor
3PS : conjectātor
2PP : -
3PP : conjectantor

INDICATIF ACTIF
 
Présent   Imparfait   Futur
conjectō conjectābam conjectābō
conjectās conjectābās conjectābis
conjectāt conjectābat conjectābit
conjectāmus conjectābāmus conjectābimus
conjectātis conjectābātis conjectābitis
conjectant conjectābant conjectābunt
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
conjectavī conjectaveram conjectaverō
conjectavistī conjectaverās conjectaveris
conjectavit conjectaverat conjectaverit
conjectavimus conjectaverāmus conjectaverimus
conjectavistis conjectaveratis conjectaveritis
conjectavērunt (conjectavēre) conjectaverant conjectaverint
SUBJONCTIF ACTIF
 
Présent   Imparfait
conjectem conjectārem
conjectēs conjectārēs
conjectet conjectāret
conjectēmus conjectārēmus
conjectētis conjectārētis
conjectent conjectārent
 
Parfait   Plus-que-parfait
conjectaverim conjectavissem
conjectaverīs conjectavissēs
conjectaverit conjectavisset
conjectaverīmus conjectavissēmus
conjectaverītis conjectavissētis
conjectaverint conjectavissent
INDICATIF PASSIF
 
Présent   Imparfait   Futur
conjector conjectabar conjectābor
conjectāris (conjectāre) conjectabāris (conjectabāre) conjectāberis (conjectābere)
conjectātur conjectabātur conjectābitur
conjectāmur conjectabāmur conjectābimur
conjectāminī conjectabāminī conjectābiminī
conjectāntur conjectabantur conjectābuntur
 
Parfait   Plus-que-parfait   Futur antérieur
conjectatus sum conjectatus eram conjectatus erō
conjectatus es conjectatus erās conjectatus eris
conjectatus est conjectatus erat conjectatus erit
conjectati sumus conjectati erāmus conjectati erimus
conjectati estis conjectati erātis conjectati eritis
conjectati sunt conjectati erant conjectati erunt
SUBJONCTIF PASSIF
 
Présent   Imparfait
conjecter conjectārer
conjectēris (conjectēre) conjectārēris (conjectārēre)
conjectētur conjectārētur
conjectēmur conjectārēmur
conjectēminī conjectārēminī
conjectentur conjectārentur
 
Parfait   Plus-que-parfait
conjectatus sim conjectatus essem
conjectatus sīs conjectatus essēs
conjectatus sit conjectatus esset
conjectati sīmus conjectati essēmus
conjectati sītis conjectati essētis
conjectati sint conjectati essent